Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czekanie na coś, co ma się wydarzyć, niesie ze sobą więcej emocji niż samo wydarzenie, które może nawet okazać się rozczarowaniem.

Człowiek nie powinien być sam na tym świecie. Drzewo czereśni potrzebuje innego drzewa, aby rosnąć i dawać owoce. Tak jak człowiek, gdy kocha-rozkwita.

Dom to nie tylko mury i szczelne okna. Dom to przede wszystkim ludzie. Śmiech, oddechy, głośne rozmowy i szepty. Tylko noc musi minąć. Za dnia częściej jesteśmy optymistami. I wszystko wydaje się łatwiejsze.

Czas i tak upłynie. Czy tego chcesz, czy nie chcesz. Od nas zależy, jak go wykorzystamy. Tylko i wyłącznie od nas.

Chodzi o to, by pięknie przeżyć każdy dzień, By zasypiać z myślą, że zrobiło się wszystko. By tak żyć, że wieczorem, gdy kładziesz się spać, niczego nie żałować.

Życie chyba tak wygląda, że czasem musi być bardzo, bardzo źle, właśnie po to, by zaczęło być dobrze. Pokręcone te ludzkie losy.

Najpiękniejszy jest moment czekania na coś cudownego. Nie należy tego odwlekać, ale należy się zastanowić, czy czasem nie wydłużyć sobie tego cudnego momentu.

Wiem, że ludzie w naszym życiu pojawiają się po coś. Przychodzą, czasem zostają z nami na dłużej, a czasem odchodzą. Ważne, byśmy zrozumieli, po co los postawił ich na naszej drodze.

Czasem marzenia spełniają się w nieco inny sposób, niż tego oczekujemy.

W tych czasach trzeba być pewnym siebie. Kto ma być ciebie pewnym, jeżeli nie ty sam?

Zawsze uważałem, że gdy coś złego dzieje się w naszym życiu, to tylko po to, by za jakiś czas zdarzyło się coś dobrego.

A zresztą nieważne co ludzie powiedzą, ważne, by być w zgodzie z samą sobą.

Życie to przede wszystkim relacje między ludźmi. I nasza przyszłość zależy od tego, obok kogo właśnie stoimy.

Najbardziej cieszy oczekiwanie. Nie to, że już zanurzasz usta w tym drogim napoju. Najpiękniejszy moment to ten tuż przed. Tuż przed tym, jak zdecydujesz się po niego sięgnąć. Tak jest ze wszystkim. Najpiękniejszy jest moment czekania na coś cudownego. Nie należy tego odwlekać, ale należy się zastanowić, czy czasem nie wydłużyć sobie tego cudnego momentu. Byle nie za długo!

Jakie to cudowne, gdy masz w życiu kogoś, na kogo zawsze możesz liczyć. Gdy masz rodzinę, przyjaciół, których drzwi są zawsze dla ciebie otwarte. Gdy znasz taki numer, pod który zadzwonisz w środku nocy i ktoś odbierze.

Czy lepiej kochać i nagle tę miłość stracić, czy nigdy w życiu nie zaznać prawdziwego uczucia?

Kiedy mamy dużo energii, nie mamy rozumu, który by nam podpowiadał, jak tę energię spożytkować. Gdy jesteśmy już starzy i rozum funkcjonuje dobrze, kompletnie nie starcza nam na nic siły.

I nie ufaj tym, którym kiedyś przestałaś ufać.

Wszyscy chodzimy w labiryncie poplątanych życiowych dróg. W zależności od tego, w którą ścieżkę skręcimy, nasza droga zakończy się w tym lub innym miejscu. Niezależnie od tego, czy wybór drogi życiowej będzie naszą decyzją, czy podejmiemy ją pod wpływem wiatru napędzanego przez los.

Czasem tak w życiu bywa. Że coś lub ktoś, kto wydawał nam się fascynujący, nagle jest rozczarowaniem.

Czasem słowa wypowiedziane w niewłaściwą godzinę obracają się przeciwko nam.

W życiu jest tak, jak z ostatnim cukierkiem w kryształowej misce, którą pamiętasz z wizyt u swojej ukochanej babci.
Gdy ty pierwszy nie sięgniesz po cukierka, może ci zabrać go brat, lub bardzo znienawidzony kuzyn. A ty zostaniesz z niczym.
I będziesz mógł mieć tylko pretensje do siebie, że we właściwym momencie nie skorzystałeś z okazji.

Zawsze chcesz kochać i być kochaną. Nieważne czy jesteś współczesną dwudziestopięciolatka, czy masz lat siedemdziesiąt, osiemdziesiąt, czy jako młoda dziewczyna patrzysz na świat ze starej fotografii, wiszącej na ścianie w Białej Fabryce Ludwika Geyera.

Chodzi o to by pięknie przeżyć każdy dzień. by zasypiać z myślą, że zrobiło się wszystko. By tak żyć, że wieczorem. gdy kładziesz się spać, niczego nie żałować.

Czasem życie daje nam szansę, a my za późno ją dostrzegamy. Czasem możemy dotknąć naszych marzeń, ale odwlekamy te chwile. Na potem, na za godzinę, za miesiąc. Na moment, kiedy będziemy do tego perfekcyjnie przygotowani. A czasem trzeba żyć chwilą. Łapać szczęście szybko w dłonie. Nieważne, że nie mamy na sobie fraka i sukienki balowej, drugi raz życie może nam nie dać szansy.

...Do mężczyzn trzeba mieć ograniczone zaufanie. "Jak nie będzie miał tortu to nie zeżre. A jak będzie miał ich dziesięć, zawsze jest ryzyko, że na jakiś się skusi."...

Ale przecież na świecie w każdym momencie można znaleźć przyjaciela. I naprawdę można ludziom ufać. Nie wszyscy obrócą twoje zaangażowanie przeciwko tobie. Chyba.

Miałam wrażenie, że rozsypała mi się wieża z klocków, którą do tej pory budowałam i muszę zbudować ją zupełnie na nowo. Niektóre klocki odpadły i poleciały gdzieś daleko. Na tyle daleko, że zabrał je ktoś inny i już nie mogę ich użyć. Do kogoś innego one również pasują. Muszę się nauczyć budować swoją wieżę bez nich. Zupełnie inną niż ta poprzednia, ale moją własną. Muszę znaleźć inne klocki i postarać się dopasować je do mojego życia.

Czasem dobrze jest żyć chwilą. Cieszyć się tym, co jest i nie otwierać nowych drzwi.

Inaczej jest, gdy spędza się z kimś całe dnie i noce, a inaczej, gdy się umawia na godzinny spacer po Lesie Rudzkim. Inaczej, gdy znasz człowieka, który się dla ciebie wystroi i stara się zachowywać jak najlepiej, kiedy spędza czas z tobą, a zupełnie inaczej, gdy poznasz człowieka w najgorszych chwilach w jego życiu.