Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Głupek zawsze znajdzie kogoś głupszego od siebie, kto zechce go podziwiać.

Umysł ludzki to pusty pokoik, który powinno się umeblować według własnego wyboru.

Uważam, że mózg człowieka to małe, puste pomieszczenie, które powinieneś umeblować przedmiotami według swojego wyboru. Tylko głupiec mebluje je wszelkimi sprzętami, które wpadną mu pod rękę, w wyniku czego wiedza, która mogłaby być dla niego przydatna, jest przytłoczona lub w najlepszym przypadku zmieszana z mnóstwem innych rzeczy. Przez to ma problem, gdy chce z niej skorzystać. Człowiek wprawny jest bardzo staranny w doborze umeblowania swojego mózgu. Skorzysta jedynie z narzędzi, które mogą pomóc mu w wykonywaniu pracy, będzie miał ich wielki asortyment i wszystkie będą w doskonałym stanie. Błędem jest myśleć, że to niewielkie pomieszczenie ma elastyczne ściany, które mogą rozszerzać się do każdego rozmiaru. Pamiętaj, że nadchodzi taki moment, kiedy po to, by wprowadzić jakąś dodatkową wiedzę, musisz zapomnieć coś, co wiedziałeś przedtem. Dlatego sprawą najwyższej wagi jest, aby nie przechowywać w mózgu żadnych zbędnych wiadomości, które wypychają inne przydatne fakty.

Dla wielkiego umysłu nie ma rzeczy małych.

Nie ważne jest, czy się czegoś dokonało, czy nie. Ważne jest, by ludzie myśleli, że tak się właśnie stało.

Dobrze jest poznać się z najgorszej strony, gdy się ma razem zamieszkać.

W bezbarwnym kłębku życia wije się szkarłatna nić morderstwa, a naszym zadaniem jest wysupłać ją, odzielić i zbadać każdy jej cal.

Głupiec zawsze znajdzie jeszcze głupszego, który go podziwia.

Lecz to nie jej ojciec dostrzegł pierwszy, że dziecko wyrosło na kobietę. Na ogół ojcowie rzadko to widzą. Ta zmiana jest zbyt subtelna, by mierzyć ją datami. A najrzadziej dostrzega ją sama dziewczyna.

Warto, żebym już dziś wiedział, iż gdy jakiś fakt pozornie zaprzecza długiemu łańcuchowi dedukcji, dowodzi to tylko, iż należy wyszukać dla niego innego wytłumaczenia.

Wszyscy potrzebujemy od czasu do czasu pomocy.

Im bardziej rzecz się wydaje niezwykła, tym mniej w końcu okazuje się tajemnicza.

Błędem jest utożsamiać dziwne z tajemniczym. Najpospolitsza zbrodnia często może być najbardziej tajemnicza, jeśli nie ma w niej żadnej nowej czy specjalnej cechy, z której dałoby się wydedukować prawdę.

- Nigdy nie należy lekceważyć sobie nawet najmniejszej szansy.
- Dla wielkich umysłów nic nie jest małe - sentencjonalnie zauważył Holmes.

- Mówi się, że geniusz to bezgraniczna zdolność znoszenia trudów - zauważył z uśmiechem. - To zła definicja, ale słuszna dla pracy detektywa.

Należy wszystko ujmować tak szeroko, jak szeroka jest sama natura, skoro ma się ją tłumaczyć.

Całe życie to jeden wielki łańcuch, którego istotę możemy poznać po jednym ogniwie.

Najlepszym wypoczynkiem jest zmiana rodzaju pracy.

Jak dla mnie, Holmes ma za silnie rozwiniętą żyłkę naukowca... jego zimnokrwistość jest już cyniczna. Doskonale wyobrażam go sobie dającego swemu przyjacielowi dawkę najnowszego roślinnego alkaloidu, nie ze złej woli, oczywiście, lecz tylko z samej ciekawości badacza, który chce przekonać się, jak działa trucizna. Ale żeby oddać mu sprawiedliwość, dodam, że on sam w tym celu równie łatwo zażyłby truciznę. Ma po prostu pasję do wiedzy ścisłej.

błędem jest teoretyzowanie, zanim uzyskasz wszystkie dowody. to powoduje uprzedzenia.

Nigdy nie należy całkowicie ufać kobietom, nawet najlepszym.

Poznając człowieka, poznaje się ludzkość.

Większość ludzi, wysłuchawszy biegu wydarzeń, powie panu, co z nich wynikło. Połączą je sobie w umyśle i wywnioskują, co się dalej stać mogło. Ale niewielu znajdziemy takich, którzy z końcowego wyniku zdołają odtworzyć bieg wypadków, jakie do niego doprowadziły. O takiej właśnie zdolności myślenia mówiłem wspominając o rozumowaniu „wstecz”, czyli – analitycznym.

Widzisz, [...] uważam, że mózg człowieka przypomina niewielkie puste poddasze, które trzeba tak umeblować, by nam to odpowiadało. Głupiec będzie zbierał wszelkiego rodzaju graty, jakie nawiną mu się pod rękę. Wówczas wiedza, która mogłaby mu się przydać, zostaje wyparta lub w najlepszym przypadku upchnięta gdzieś w kąt wraz z mnóstwem innych rzeczy, tak że dostęp do niej będzie później bardzo utrudniony. Rozsądny człowiek natomiast nad wyraz skrupulatnie wybiera to, co wnosi na swoje poddasze, czyli wkłada do swego mózgu. Nie gromadzi tam niczego prócz narzędzi, które będą mu potrzebne w czasie wykonywania pracy, ale posiada ogromny ich asortyment, wszystkie umieszczone w idealnym porządku.

-Nieważne, co robisz na tym świecie- odpowiedział mój towarzysz.
-Wszystko sprowadza się do tego, jak to okazujesz.

- Mam szczeniaka buldoga - powiedziałem - i moje rozhuśtane nerwy nie znoszą hałasu. Wstaję, kiedy mi się podoba, o najbardziej nieprawdopodobnych godzinach, i jestem niezmiernie leniwy. Poza tym mam dużo innych wad, gdy jestem zdrowy, ale w obecnej chwili te są najważniejsze.
- Czy grę na skrzypcach zalicza pan do hałasu? - zapytał Holmes z niepokojem.
- To zależy od grającego - odparłem.

- Już raz powiedziałem panu, że to, co wychodzi poza szablon, jest raczej pomocą, a nie przeszkodą. W rozwiązywaniu tego rodzaju problemów należy przede wszystkim umieć myśleć „wstecz”. Ta metoda zwykle bywa bardzo skuteczna i łatwa, lecz ludzie rzadko z niej korzystają. W życiu codziennym bardziej opłaca się rozumować „naprzód” i dlatego zaniedbuje się myślenia wstecz. Na ogół jeden człowiek na pięćdziesięciu rozumuje analitycznie, gdy reszta – syntetycznie.

[...] rasa ludzka posiadała zdolność muzykowania i doceniania dźwięków, zanim nauczyła się posługiwać mową. Może dlatego dźwięki mają na nas taki cudowny wpływ?

Koncepcje muszą być tak szerokie jak natura, jeżeli mają ją ogarnąć.

Dla wielkiego umysłu nic nie jest nieistotne - oznajmił sentencjonalnie Holmes.