Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Zgubiłeś się kiedyś w tym lesie? – zapytała Emma.
– Nie. Nigdy. To moja dusza. W duszy nie można się zgubić.

- Umiesz o wiele więcej niż leczyć.
– A co takiego jeszcze potrafię?
– Dać nadzieję – powiedziała cicho.

- Pomyliłeś mnie z jej ciałem, miodku – powiedziało Licho i oblizało moją dłoń, pozostawiając na niej zimny, demoniczny odpowiednik śliny. Wycofałem się szybko, wycierając rękę o spodnie. – Mmmm, smakujesz jak autodestrukcja! Sama słodycz.

Tak naprawdę wszystko stawało się białe, jakby jakaś moc wysysała kolory ze wszystkiego, co było dookoła. Czułem się jakbyśmy weszli na białą kartkę papieru, na której ktoś narysował jedynie kontury drzew, liści i kamieni.