Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O miłość trzeba dbać jak o kwiat w doniczce. Wystarczy, że kilka razy nie podlejesz na czas albo postawisz w złym miejscu, gdzie nie dochodzi słońce, a on zacznie obumierać. I jeżeli w porę nie zauważysz, że dzieje się coś złego, to już po wszystkim. Nie przywrócisz go do życia.

(...) Kiedy będziesz szukać szczęścia, pamiętaj, że ono nigdy nie ma wielkiej postaci. To nie będzie coś potężnego, złotego, nie będzie błyszczeć, wymachiwać rękami ani krzyczeć do ciebie z daleka. Prawdziwe szczęście jest zawsze maleńkie, niepozorne, niekiedy trudno je dostrzec. Kryje się w detalach. W tym, że ktoś rozgrzewa ci ręce na mrozie albo że ty komuś robisz herbatę i podajesz kawałek szarlotki. W pyszczku przygarniętego kociaka, w karmniku pełnym sikorek. W tym, że byłaś pewna, że róże ci wymarzły,a one odbijają na wiosnę. To zawsze są drobiazgi, okruchy. I dopiero zebrane razem dają to, co ludzie nazywają szczęściem.

Nigdy nie wiemy, co nas spotka za najbliższym zakrętem. Czy tam w ogóle będzie dalsza droga. Nigdy nie możemy być pewni tego, czy dzień, który właśnie przeżywamy, nie jest naszym ostatnim. (...) Trzeba żyć bardzo mocno, pełną piersią, każdą cząsteczką ciała - żyć. Nie od jutra, nie od poniedziałku i nie po sylwestrze. Już teraz.

Starość to jest stan, w którym ludzie zaczynają z lubością wyliczać swoje choroby. Jakby zbierali ordery albo sprawności harcerskie. Chodzą od lekarza do lekarza, łykają tabletki garściami i czekają. Diabli wiedzą na co.

Życie to jest bardzo dziwna podróż, ponieważ właściwie nikt nie chce dotrzeć do celu. Bo dotarcie do celu oznacza koniec.