Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zuzanka przysłała mi mejla, w którym odczytuje: dwukropek, kreska i dwa prawe nawiasy. Mam z tego zrozumieć, że moja wnuczka jest bardzo szczęśliwa.

-Kim jesteś w takim razie?
Przestała gładzić poduszkę, uniosła głowę i spojrzała na niego bez uśmiechu. Patrzyła przez chwilę. Zauważył, że dolne powieki drżą jej lekko. Później powiedziała szeptem:
-Jestem ze świata wirtualnego. Wszystko mogę. Przenikam przez ściany. Dotykam, nie dotykając. Widzisz, że tu leżę chociaż wcale mnie nie ma.
Patrzył na nią i coraz dokładniej widział, że była.