Jesteśmy społecznością, która kocha książki

tatuś mówił, że potwory wyglądają dokładnie tak samo jak my, czy on. i żyją wśród nas.

popularne filmy wmawiają widzom, że smród zwłok przypomina odór ścieku. to nieprawda. ten zapach jest o wiele dziwniejszy. kojarzy się z chemikaliami zmieszanymi ze zgniłymi owocami. jest ostry, wyraźny i bardzo nieprzyjemny, a myśl o tym, co wdychasz, przyprawia o mdłości.

Moja piękna, skrzywdzona dziewczyna (...). Jesteś moja. Cała moja. Każdy twój kawałek. Każda skorupka rozbitej porcelany. Wiem, że skorupki są ostre. Mogą mnie pociąć. Chcę tego. Gdybym tylko mógł, zabrałbym od ciebie cały twój ból.

- Dlaczego nas tu trzymasz? (...)
- Ty - odpowiada.
- Ja?
- Trzymam ciebie. - Kładzie mi dłoń na policzku, a ja nie potrafią oddychać.
To coś nowego.
- Jesteś najpiękniejszą laleczką, jaką widziałem.

Benny zawsze brał sobie wszystko, czegoś chciał.
Bo był delikatny i pytał, czego potrzebuję.
A Dillion kradnie pocałunki. Dotyka mocno i pozostawia siniaki. Ale nie zrobiłby niczego, czego sama bym pragnęła.
Po raz pierwszy pożądam kogoś w ten sposób. Jesteśmy sobie równi. Jesteśmy dwojgiem partnerów wędrujących razem przez zagmatwane ścieżki losu.

- Ja, ech... - jąkam się. - Ja nie jestem idealna.
- Pewnie. A kto, k**wa, jest? Ja na pewno nie. Ani twój były, Bo. Perfekcja to pojęcie względne, Jade. W oczach odpowiedniej osoby jesteś idealna pod każdym względem.
A jego słowa są piękne pod każdym względem.
Jezu, kiedy to Dillon stał się taki słodki? I seksowny? I zachwycający?

perfekcja to pojęcie względne, jade. w oczach odpowiedniej osoby jesteś idealna pod każdym względem.

I widzę też kogoś, kogo chcę chronić.

- Dlaczego jesteś dla mnie miły? - pytam, zażenowana. Po moim policzku ścieka łza. Kiedy to zauważa, ściera ją swoją ogromną dłonią.
- Jestem miły, bo na to zasługujesz. Być może to właśnie ja dostrzegam twoją perfekcję. - Opuszcza głowę i podchodzi bliżej. - Po raz pierwszy od ośmiu miesięcy pozwalasz mi zobaczyć, jaka jesteś naprawdę, Jade. Widzę cię.

Świat jest szalony. Czasami zastanawiam się, czy w ogóle opuściłam swoją celę. Może to wszystko ma miejsce tylko w mojej głowie. Może to dziwny, szyderczy sen.

- Albo powrócił, bo chce z powrotem swoją niegrzeczna laleczkę.
- Niegrzeczną laleczkę? - powtarza za mną, wykrzywiając usta.
- Mnie.