Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dziękować należy od razu. Inaczej można całkiem zatracić tę umiejętność.

Nie przebierać w środkach, gdy masz obrany cel, to niby podstawy makiawelizmu, ale ja się na tym nie znam...
Choć myślę że to wiesz, [...], to pewne, że po tym świecie chodzi cała masa ludzi nie do odratowania, którzy nie przebierają w celach, gdy mają obrane środki.

[Nobunaga do Yoichiego] Jeśli lud ma co jeść, przeżyje choćby i pozbawiony dumy, jeśli pozostanie mu duma, wytrwa, choćby nie miał co jeść. Lecz odbierz mu obie te rzeczy, a stanie mu się wszystko jedno. I pójdzie za każdym, kto zechce go prowadzić.

[Nobunaga do Toyohisy] Bitwy są jedynie konsekwencjami ciągów wydarzeń. Zaś same ciągi - prawdziwymi wojnami.

[Nobunaga do Elfów] Spokojnie, co się będziecie przejmować! Jeśli nam się nie uda, najwyżej zginiemy, no nie?

[Nobunaga o prochu] Największą zaletą prochu nie jest ani ogień wzniecony wybuchem, ani powstałe w jego wybuchu odłamki, zdolne rozerwać ludzkie ciało na strzępy. Lecz towarzyszące eksplozji dźwięk i błysk! To one sieją panikę w oddziałach wroga!

[Pan ciemności do Brązowego smoka] Idziesz wraz z nami, lub umierasz wraz z nimi. Trzeciej opcji nie ma. Decyduj, brązowy smoku.

[Toyohisa do Nobunagi] ...Jeśli z kimś walczysz, to konsekwentnie i do samego końca! Niech po każdym ciosie pada kolejny, a po nim jeszcze jeden i znów, i tak dopóty nie zmiażdżysz przeciwnika!

[Toyohisa do uchodźców] Jeśli do wyboru mamy płacz i zgrzytanie zębów.
Zgrzytajmy nimi tak, by przerazić wroga!

[Toyohisa] Kto w chwili śmierci uśmiechu poskąpi, ten odrodzenia już nie dostąpi!

[Toyochisa] Jak się zastanowić prawdziwy ze mnie szczęściarz! Dane jest mi po raz drugi poświęcić życie wielkiej sprawie!

[Toyochisa] Wybacz... rozciął bym sobie trzewia... ale złamał mi się miecz... czy mógłbyś użyczyć mi swojego wakizashi...

[Rasputin o ludziach] Ludzie tak już mają, iż do samego końca, dopóki nie staną pierwsi w kolejce do egzekucji, wierzyć będą, że zdołają przeżyć. Zaś by znaleźć się na samym tyle owej kolejki gotowi są prawić katu najpiękniejsze komplementy, lub wydać mu choćby własną matkę.

[Yoichi do Toyohisy] Piękna rzecz, rodowa tradycja! To doprawdy podziwu godne, być wieśniakiem z dziada pradziada!