Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miłość - to słowo jest obszerną skrzynią, w której się trzyma różne zwierzątka.

Kłamstwo wypływa na wierzch jak oliwa, prawda opada, bo jest ciężka i trudna.

miłość, jeżeli w ogóle ma być czymś, jest właśnie przesadą, żyje z przesady i nadmiaru, jakkolwiek (i jest to punkt ważny) więcej sposobem zaznaczania i pomyślenia niż wykonywaniem.

(...) miłość to żywioł nieokiełznany, który wszystko tworzy, wywraca, gubi, niszczy, przetwarza, sam nieobliczalny.

Tak dzieje się, że ludzie stykają się ze sobą tylko niższymi regionami, a nie szczytami swoimi, nie aureolami, i to wszystko, co popularnie nazywa się pięknym, dobrym i prawdziwym, to wszystko najrzadziej się wypowiada.

Czy uchylę zasłony, za którą się kryją sceny z miodowych miesięcy? Muszę, ale opowiem rzecz tak sucho i nudno, że nikt się nie zgorszy.

Jeżeli kto, to pan Brzozowski powinien wiedzieć, jak bardzo trzeba być gorącym, żeby pisać tak zimno!

To nie tak łatwo udawać miłość, jak się zdaje; powoli zapala się serce i w komedię wkłada się, ba, musi się wkładać część kapitału szczerości.

Najstraszniejsze jest nienawidzić siebie, wstydzić się siebie, a jednak nie móc od siebie uciec, wciąż do siebie wracać i dlatego siebie przeklinać.

Naprzeciw ksiądz-bernadyn
Swą tuszą Boga chwali.
Tuż przy mnie piąta kurya
Smrodliwy tytoń pali.
[„W wagonie”].