Jesteśmy społecznością, która kocha książki

A ja chcę po śmierci spokojnie sobie nie żyć..

Prawdziwe życie jest paskudne. Jest okrutne. Nie liczą się bohaterowie, szczęśliwe zakończenia i to, jak powinno się naszym zdaniem układać. W prawdziwym życiu zdarzają się okropne rzeczy. Ludzie umierają. Bitwy kończą się porażkami. Zło często zwycięża.

Ci, którzy nie myślą i nie działają teraz, nie będą mieli prawa narzekać, kiedy za jakiś czas doszczętnie wyniszczony świat zwali im się na głowę.

Oddać Crepsleya za Evrę? - uśmiechnąłem się drwiąco. - A cóż to za umowa? Wymienić jednego przyjaciela na drugiego?

Crepsley do Darren'a:
A ja chcę po śmierci spokojnie sobie nie żyć...

Wigilia, późny wieczór. W tunelach.

Szukaliśmy dopiero od jakich dwóch godzin, wydawało się jednak, że trwa to już znacznie dłużej. Byliśmy spoceni i brudni, do pasa unurzani w ściekach. Posuwaliśmy się najszybciej jak potrafiliśmy, robiąc przy tym mnóstwo hałasu. Początkowo bolały mnie żebra, ale najgorsze miałem już za sobą i nawet nie zauważałem przeszywającego bólu, który pojawiał się przy każdym skręcie albo pochyleniu tułowia.
- Wolniej!- syczał co jakiś czas Crepsley.- Usłyszy nas, jeśli będziemy tak hałasować. Musimy być ostrożniejsi.
- Do diabła z ostrożnością!- odkrzyknąłem -to nasza jedyna szansa, żeby go odnaleźć. Musimy przeszukać jak najwięcej tuneli. Nieważne czy robimy to cicho czy głośno.
- Ale jeśli usłyszy nas Murlough...
- ... to utniemy mu głowę i nafaszerujemy ją czosnkiem!- warknąłem, po czym ruszyłem na przód szybciej, robiąc przy tym jeszcze więcej rumoru.