Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jasia! Jasia! - zawołałem i gwizdnąłem jak dawniej.
Odwróciła się i spojrzała obojętnie, a potem pobiegła dalej, jakby mnie tam zupełnie nie było. Nic już dla niej nie znaczyliśmy. Zrobiło mi się smutno, bo ona dla mnie znaczyła wiele. Byłem jednak tylko drobnym epizodem w jej życiu.