Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miasto znało każdą swoją uliczkę i alejkę, wszystkie budynki i podziemne zakamarki, nie wiedziało jednak, co czują ludzie żyjący w tym labiryncie setek kilometrów ulic. Dlatego właśnie dusza miasta przybrała ludzką postać, by chodzić pośród swoich mieszkańców.

Jedną z największych zalet dorastania jest fakt, że jeśli potrafisz uczyć się na własnym doświadczeniu, wcześniej czy później dochodzisz do przekonania, że w życiu liczą się przede wszystkim dwie rzeczy - prawda przez małe "p" i Prawda przez duże "P". Musisz mówić prawdę, domagać się prawdy od innych, rozpoznawać kłamstwa i odrzucać je; musisz widzieć świat taki, jakim jest naprawdę, a nie taki, jaki odpowiadałby twoich pragnieniom - ani też taki, jaki jest zdaniem innych ludzi, którzy być może chcą cię zdominować.
Uznanie prawdy uwalnia cię od fałszywych oczekiwań, bezowocnych starań, rozczarowań, gniewu, zazdrości i rozpaczy.

Pierwszy sekret zrodzi inne, powstanie cała sieć niedomówień i uników, skomplikowana architektura ukrytych prawd i wybiegów, aż w pewnym momencie odkryjesz, że musisz prowadzić dwa oddzielne życia. Ponieważ takie oszukiwanie każe ci nieustannie uciekać się do mniejszych i większych kłamstw, plami duszę, mąci sumienie, zniekształca obraz świata i może doprowadzić do tego, że zaczniesz staczać się w coraz gęstszą ciemność.

Śmierć jest częścią życia. Jeśli się nad tym zastanowić, to urodziłeś się w świecie zmarłych, bo każdy z nich kiedyś przecież umrze.

Czyż to nie wspaniałe, co potrafią zrobić ludzie, jakie cudowne rzeczy mogę stworzyć, gdy są wolni, gdy wierzą, że wszystko jest ważne, że wszystko ma znaczenie?

Jeśli świat padnie ofiarą chaosu - a tak się właśnie dzieje - i jeśli istnieje jakaś dobroczynna moc, która chce ten świat uratować, to stabilność będzie czymś dobrze widzianym i nagradzanym.

Jednym z wielu cudów tego świata jest fakt, że jeśli na to pozwolimy, dopiero co poznana osoba może w ciągu jednej doby stać się centralną postacią naszego życia, może wydawać nam się niemal równie potrzebna jak powietrze i woda.

W życiu każdego z nas zdarzają się niezwykle ważne chwile, na które początkowo nie zwracamy uwagi, a ich znaczenie doceniamy często dopiero po wielu latach. Każdy z nas ma swoje i skupia się niemal wyłącznie na nich, nie dostrzegając tego, co ma tuż przed oczami.

Może istnieje jakieś prawo natury, które decyduje o tym, że wcześniej czy później zła passa musi się skończyć, a wtedy odbijasz się od dna i jest tylko lepiej.

Poddanie się strachowi niszczy wiele ludzkich żywiołów. Pielęgnowanie w sobie upartego gniewu niszczy ich jeszcze więcej. Ale poczucie winy jest równie groźne i destrukcyjne.

Kiedy doświadczyłeś ogromnej straty i bólu, chęć unikania dalszych cierpień wcale nie jest tchórzostwem.

Jednym z wielu cudów tego świata jest fakt, że jeśli na to pozwolimy, dopiero co poznana osoba może w ciągu jednej doby stać się centralną postacią naszego życia, może wydać nam się niemal równie potrzebna jak powietrze i woda.