Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Istotą życia jest nieustanna zmiana prowadząca do spełnienia. Miejsce, które dziś zajmujemy w świecie, jutro może się zmienić. Musimy nauczyć się przystosowywania do tych zmieniających się perspektyw, ponieważ to również stanowi część planu dotyczącego naszego rozwoju. Postępując w ten sposób, przyczyniamy się do transcendencji Jaźni – od maskującego przebywania w tymczasowej, zewnętrznej skorupie, ku temu, co leży głęboko wewnątrz naszego trwałego duchowego umysłu. Aby wydobyć ludzki umysł z poczucia rozczarowania, musimy rozszerzyć naszą świadomość, udzielając sobie zarazem przyzwolenia na popełnianie błędów. Dla naszego umysłowego zdrowia niezbędna jest umiejętność śmiania się z samych siebie i z głupich tarapatów, a doświadczane przez nas walka, ból i szczęście są powodami naszego bycia tutaj. Każdy dzień to nowy początek.

Nasza energia duchowa została stworzona przez byt wyższy niż wszystko, co możemy poznać w naszym obecnym stadium rozwoju. W konsekwencji, musimy skupić się na tym, kim jesteśmy jako osoby, aby w nas samych odnaleźć ten fragment boskości. Jedyne ograniczenia tego indywidualnego wglądu, to te, jakie sami sobie narzucimy. Fakt, iż ścieżki duchowe innych ludzi nie mają żadnego związku z nami, nie oznacza, że ścieżka przeznaczona dla nas nie istnieje. Powód naszego bycia tym, kim jesteśmy, stanowi najważniejszą prawdę w życiu. Każdy z nas odnajduje rozmaite aspekty tej prawdy na swój własny, odmienny od innych sposób.

Zasadniczo jesteśmy pozostawieni sam na sam z naszą duszą, jednak ludzie, którzy odczuwają samotność, nie w pełni odnaleźli siebie samych. Samopoznanie duszy musi wiązać się z wejściem w posiadanie siebie. Uchwycenie naszej indywidualnej esencji przypomina zakochanie się. Coś spoczywającego wewnątrz nas w uśpieniu, w pewnym momencie naszego życia zostaje obudzone przez działanie jakiegoś bodźca. Początkowo dusza flirtuje z nami, kusząc nas, byśmy posunęli się dalej, ku rozkoszom widniejącym na razie tylko w oddaleniu. Wstępny pociąg ku samopoznaniu rozpoczyna się od niemal swawolnego dotknięcia świadomości przez podświadomy umysł. Gdy wzrasta intensywność pragnienia, by w pełni posiąść naszą wewnętrzną Jaźń, jesteśmy nieodparcie pociągani ku bardziej intymnemu związkowi. Poznanie naszej duszy staje się małżeństwem zawartym z wierności wobec Jaźni. Fascynującym aspektem samopoznania jest to, że kiedy słyszymy ten wewnętrzny głos, natychmiast go rozpoznajemy. Na podstawie mojej praktyki zyskałem pewność, że każdy mieszkaniec tej planety ma swego osobistego duchowego przewodnika. Przewodnicy duchowi przemawiają do naszego wewnętrznego umysłu, jeśli jesteśmy na nich otwarci. Chociaż do niektórych przewodników łatwiej dotrzeć niż do innych, każdy z nas może go wezwać i zostanie usłyszany.

Rozwój duchowej percepcji musi wynikać z indywidualnych poszukiwań, inaczej nie ma żadnego sensu. Podlegamy ogromnemu wpływowi naszej najbliższej rzeczywistości i powinniśmy oddziaływać na nią powoli, krok po kroku, bez wybiegania wzrokiem zbyt daleko w przyszłość. Nawet kroki skierowane w niewłaściwą stronę zapewniają nam wgląd w liczne ścieżki, zaprojektowane by nas czegoś nauczyć. Po to, abyśmy mogli harmonijnie połączyć duchową Jaźń z naszym środowiskiem fizycznym, obdarowano nas wolnością wyboru i wykorzystywania wolnej woli do poszukiwania sensu naszego bytowania na Ziemi. Na tej drodze życia musimy przyjąć odpowiedzialność za wszystkie nasze decyzje, bez obarczania innych ludzi winą za nasze życiowe niepowodzenia i nieszczęścia.

Dusze czerpią korzyści z możliwości wyboru różnych ludzkich ciał i inkarnują za każdym razem w innej rodzinie, w różnych miejscach świata. To właśnie ta różnorodność daje głębię naszym ziemskim inkarnacjom.

Głos jest najpiękniejszym instrumentem muzycznym.

Niektóre dusze nieustannie proszą o ciała, które będą wyzwaniem dla słabych stron ich duchowej natury. Robią to, by się ćwiczyć.

Ludzie często stawiają znak równości między miłością a szczęściem.Szczęście jednak to stan umysłu, który musi mieć swoje źródło w nas, a nie być zależnym od kogoś innego.Najzdrowsza forma miłości to taka, w której czujemy się dobrze sami ze sobą, dzięki czemu objęcie miłością, jaką mamy w sobie, innej osoby, jest całkowicie bezinteresowne. Miłość wymaga ciężkiej pracy i nieustannego dbania o nią.

Życie po śmierci nie jest aż tak straszne,żeby dusze nie mogły się dobrze bawić.

Powracamy na Ziemię w kolejnych inkarnacjach, żeby w ostatecznym rozrachunku już na wczesnym etapie dokonywać właściwych decyzji i od samego początku prowadzić efektywne życie.

Będziemy próbować ponownie w innych wcieleniach, tak długo aż wreszcie uda nam się rozegrać to wszystko jak należy.

Dusze są ekspresją piękna, wyobraźni i kreatywności. Starożytni Egipcjanie mawiali, że aby zacząć rozumieć dusze, należy słuchać serce. Myślę, że mieli rację.