Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I nagle pojąłem dlaczego tak broni się przed przywiązaniem. Żeby nie tęsknić. Nie nazywa, nie definiuje, nie przyzwyczaja się, nie pozwała się poznać, żeby już nigdy nie doświadczyć straty. Od początku wiedziała, że jestem tu tylko na chwile, że to tylko ten jeden raz… Ja się nad tym nie zastanawiałem. Nie przypuszczałem, że próbując zbudować między nami zaufanie mogę ją zranić. Pomyślałem, jaka delikatna musiała być w środku, że potrzebowała tak grubego muru do ochrony. I jaka silna, żeby go zbudować.

- A ty lubisz, chłopaku, patrzeć na lwy? (...)
- Tak... - potwierdziłem. - Są fascynujące. Piękne, dostojne, zawsze świadome swojej siły...
- Ano sam widzisz. Ale do domu nie przyniesiesz lwa, tylko zwykłego szarego kota.
Zrozumiałem, co miała na myśli. Uśmiechnąłem się.
- Ja mam duży dom. Wystarczy w nim miejsca dla lwa.
- A płot masz wysoki?
"Przestrzeń"- przypomniałem sobie słowa księdza Marka...
- Rozbiorę... - powiedziałem cicho, nie odrywając wzroku od Ewy.

Trudno jest poznać siebie, bo siebie samego najłatwiej jest oszukać. Zaglądanie we własną duszę boli. Lubimy myśleć o sobie,że jesteśmy dobrzy, ale w zderzeniu z faktami ta nasza dobroć wypada bardzo blado. Czasami można nie wiedzieć jakim człowiekiem się jest,albo jakim chce się być, ale zawsze trzeba wiedzieć jakim człowiekiem być się nie chce.