Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli kiedykolwiek przyjdzie wam do głowy sprawić sobie kota, to zapamiętajcie jedno – wasze potrzeby i pragnienia automatycznie zejdą na drugi plan, staniecie się niewolnikami waszych futerkowych kumpli zanim cokolwiek zauważycie; staniecie się ich osobistymi kucharzami, sprzątaczami i maszynkami do głaskania. Ale spójrzmy prawdzie w oczy, koty są najniezwyklejszymi stworzeniami na ziemi, któż nie chciałby być ich niewolnikiem? Obcować z takim stworzeniem to zaszczyt.

Wszystkie koty – wielkie i małe, dzikie i domowe – są po prostu magiczne. Jeśli ktoś z was nie lubi kotów, to wiedzcie, że uważam takie jednostki za kliniczne przypadki aroganckich zwyrodnialców. Nie lubić ludzi to jedno, ale nie lubić kotów? To już problem. Poważny problem.

Mrok przyciąga mrok. Zło rodzi zło. Czerń szuka czerni.

To nie nasze uczynki są złe, lecz powody, które skłaniają nas do ich popełnienia. Nieistotne jest, co robię, lecz dlaczego.

To chyba najgorsze ze wszystkiego - być nieszczęśliwym w swoich snach. Gdy nawet tam człowiek nie może znaleźć ukojenia, cóż więcej mu pozostało?

Patrząc w twoje oczy, każdego dnia znajduję tysiąc nowych powodów, by cię kochać, choć tak naprawdę nie potrzeba żadnych powodów; tylko głupiec próbowałby zamknąć miłość w logicznych ramach i regułach, sprowadzając to uczucie do rangi pospolitego zjawiska, które trzeba opisać żelaznymi zasadami (...).

Żyjesz w świecie, w którym marzenia się nie ziszczają, tu prawdą stają się jedynie koszmary. To świat niespełnionych szans i zaprzepaszczonych możliwości (...). Tu nie ma miejsca na prawdziwą miłość, tu nie ma miejsca na magię. Ten świat, to świat przepełniony bólem, gdzię rządzi porażka i króluje rozpacz. Im szybciej to sobie uzmysłowisz, tym lepiej.

,,Któż powiedział, że diabeł jest zły? Okrutny - owszem, ale nie zły. Jak może być zły ktoś potrafiący tak kochać?".

Bo lepiej jest spaść w mrok, broniąc swych przekonań, niż ślepo wypełniać polecenia bezdusznego Boga.

Szklanka jest w połowie pusta czy pełna? Bez różnicy, bo brakującą cześć zawsze można zalać wódą.

Nigdy nie przepraszaj za to, kim jesteś, ani jaka jesteś.

Ktoś, kto kocha cię prawdziwie, nigdy nie zażądałby, abyś się zmieniła.

W obliczu śmierci ukochanej osoby dzierżony w dłoni oręż znaczy tyle co nic - kruszeje on i rozsypuje się w pył, bo w takiej chwili nawet największy wojownik ma na podorędziu jedynie łzy i krzyczące z rozpaczy serce.

Życie do tego stopnia przyzwyczaja nas do cierpienia, iż w pewnym momencie nie jesteśmy już w stanie uwierzyć w uśmiech fortuny, zwłaszcza ten przerastający nasze najśmielsze oczekiwania.

Nie można tęsknić za kimś, kogo się nie pamięta.

Nie to, że jestem nieszczęśliwa. Ja po prostu nie jestem szczęśliwa. A to różnica. Żyję w przeświadczeniu, że czegoś mi brakuje. Tęsknię za czymś, czego nie umiem nawet nazwać. Wrażenie jest takie, jakbym utraciła coś bardzo ważnego, tyle że nie mam pojęcia co.

To nie nasze uczynki są złe, lecz powody, które skłaniają nas do ich popełnienia. Nieistotne jest, co robię, lecz dlaczego.

Moje piekło tkwi w mojej głowie, w mojej umęczonej duszy (jednak umówmy się, „piekło” to w tym przypadku pojęcie umowne, czysto symboliczne, obrazujące ogrom mojego duchowego nieszczęścia. Z jakichś bliżej nieokreślonych względów zawsze wydawało mi się, że „prawdziwe” piekło – a raczej Piekło – jest szalenie interesującym, niesamowitym miejscem skrajnie odmiennym od ludzkich wyobrażeń o nim). Odkąd tylko sięgam pamięcią zawsze byłam nieszczęśliwa.

Mówi się, że jest tyle rodzajów piekła, ile tylko jest w stanie wyobrazić sobie, bądź stworzyć ludzki umysł. Całkiem możliwe. Jean-Paul Sartre powiedział, iż naszym piekłem są inni ludzie i to również wydaje się wielce prawdopodobne.

Takie coś - pozorna władza i lawirowanie w krainie półcieni - na dłuższą metę potrafi solidnie wypaczyć psychikę.

O gorzka ironio, demon obdarzony sumieniem, potrafiący kochać, żart samego Stworzyciela, który chyba nie do końca wiedział, jak wielką potęgę powołuje do życia, jak skomplikowane w swym genialnym szaleństwie piękno przyjdzie mu przepędzić ze swego królestwa.

Kiedy stawką jest nasze życie, nie ma takiego bólu, który byłby w stanie nas zatrzymać. Nie ma, po prostu nie ma takiego bólu.

Właśnie pod tym jednym względem Lucyfer przewyższa Boga - on walczy o tych, których kocha. W przeciwieństwie do Niego Lucyfer nie waha się łamać reguł, nie zasłania się bzdurnym kodeksem i nigdy nie stoi z założonymi rękami. Kpi sobie z prawideł i za nic ma konsekwencje - bo lepiej jest spaść w mrok broniąc swych przekonań niż ślepo wypełniać polecenia bezdusznego Boga.

Nie chciał wieczności bez niej. Wieczność bez miłości będzie tylko niekończącym się umieraniem.

To co czułam, pochodziło z serca, nie z głowy. Głowa i serce nie mówią jednym językiem i rzadko udaje się przełożyć na mowę jednego to, co stara się przekazać drugie.

Pierwszy raz w swoim nieśmiertelnym życiu Lucyfer się bał. Nie chciał spędzić wieczności bez niej. Wieczność bez miłości będzie tylko niekończącym się umieraniem.

Nigdy nie przepraszaj za to, kim jesteś ani jaka jesteś (...) Ludzie, którzy są tu z tobą, oni są z tobą właśnie z powodu tego, kim jesteś i pomimo tego, jaka jesteś, rozumiesz? (...) Ktoś, kto kocha cię prawdziwie, nigdy nie zażądałby, abyś się zmieniła. Tak długo jak nie wyrządzasz krzywdy sama sobie, nikt nie ma prawa czynić żadnych uwag.

Tylko miłość zdolna była dokonać takich zmian, na powrót przeistoczyć demona w anioła

Zapamiętaj jedno, ludzie, którzy są z tobą, oni są z tobą właśnie z powodu tego, kim jesteś, i pomimo tego, jaka jesteś, rozumiesz?

Patrząc w twoje oczy, każdego dnia znajduję tysiąc nowych powodów, by cię kochać, choć tak naprawdę nie potrzeba ich wcale.