Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przemęczenie jest jak szkło powiększające.

Zawsze nadchodzi chwila, kiedy dzieci w złości i rozpaczy wyrzucą: dlaczego dałaś mi życie?

Głupotą jest myśleć, że można zwierzyć się własnym dzieciom, zanim skończą co najmniej pięćdziesiąt lat. Żądać, aby patrzyły na matkę jak na człowieka, a nie na funkcję.

Gdy myśli krążą wokół nawet lekkiego bólu, ten w końcu osiąga granice wytrzymałości.

Ale potem pojawiła się Marta. Zaatakowała moje ciało i zmusiła do niekontrolowanej przemiany. Od pierwszej chwili objawiła się nie jako Marta, ale jako żywy kawałek żelaza w moim brzuchu. Mój organizm zamienił się w krwistą ciecz z doczepioną mulistą breją, wewnątrz której rozwijał się agresywny polip, jakże odległy jakiegokolwiek człowieczeństwa, i choć sam karmił się i rozrastał, mnie sprowadził do pozbawionej życia zgnilizny.

... dziecko nigdy nie chce tylko tego, o co prosi, na dodatek zaspokojone pragnienie sprawia, że to, co niewypowiedziane, staje się tym bardziej nieznośne.