Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie zdolni są do rzeczy wielkich, dlatego zginą przez drobiazgi.

Ludzie naprawdę sami nie wiedzą, czego chcą, o wszystkim trzeba za nich decydować, nie wiedzą, co jest dla nich najlepsze. Tak trudno jest chwilę stanąć z boku i się sobie przyjrzeć, wtedy widać wszystko jak na dłoni. A jak się siedzi w skorupie, to jest ciemno. Trudno coś w ciemności wypatrzyć, chyba że coś sobie wymyślimy sami.

wszyscy życzyli mi wszystkiego najlepszego, ale nigdy ich życzenia się nie spełniały, więc albo były nieszczere albo nie miały żadnej mocy. nie to, żebym miała pretensje, ale próbuję po prostu dociec przyczyny dlaczego te najlepsze rzeczy mnie omijają. a może to ja ich unikam albo siebie.

nieszczęścia, z którymi mam do czynienia są zbyt drobne, żeby miały jakieś znaczenie zresztą zazwyczaj okazuje się, że wcale nie są nieszczęściami, że są śmiesznie błahe i wcale niewarte przeżywania albo co gorsza nie są w ogóle moje.

czasem budzę się i płaczę jeśli znów czuję ból, bo się okazuje, że wciąż żyję. czasem ból przychodzi dopiero w południe, wtedy tych parę godzin spędzam na oglądaniu noży i swoich naczyń krwionośnych, bo kiedy nie czuję bólu potrafię myśleć racjonalnie. nie trzęsą mi się ręce.

jak namalować łzy których nie widać które nie mają żadnych praw.