Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie zostawiłaś mnie, gdy cię potrzebowałem. Dlaczego ja miałbym zostawić ciebie?

Nie znam się na związ­kach, Van, ale wiem, że cię ko­cham. Wiem, że całe życie cze­ka­łem, by cię po­ko­chać, i zro­bię, co bę­dzie trze­ba, by nam się udało.

Dom jest tam, gdzie ty. Po­ja­dę za tobą wszę­dzie, jeśli tylko bę­dziesz chciał.

– Co to ma zna­czyć, Aid? Dzwo­ni­łem do cie­bie kil­ka­na­ście razy – za­czął nieco pod­nie­sio­nym gło­sem Tre­vor.

Jak za­re­ago­wał nasz by­strzak?

– Wiem. Wy­świe­tli­ło mi się.

Pochylił się i zanim zdołałam zareagować, zanim wypowiedział kolejne słowa, dotknął wargami kącika moich ust. Cmoknął mnie. Pocałował, co było lepsze niż tequila zmieszana z przyjaźnią, oddaniem i naturalnym cukrem.

Może tego wła­śnie nie ro­zu­mia­łam w mi­ło­ści, zanim po­zna­łam Aide­na. Po­dob­nie jak fut­bol i sztu­ka, jak wszyst­ko na tym świe­cie, czego pra­gnę­li­śmy, mi­łość była ma­rze­niem. I jak w przy­pad­ku każ­de­go ma­rze­nia, ni­cze­go nie można było brać za pew­nik. Nie roz­wi­ja­ła się sa­mo­ist­nie. Nie roz­kwi­ta­ła bez wy­sił­ku.
Uwi­dacz­nia­ła się w sub­tel­nych ge­stach.
Wzmac­nia­ła się bez­in­te­re­sow­no­ścią.
I mogła trwać wiecz­nie z kimś, kto nie bał się ko­rzy­stać z moż­li­wo­ści, jakie da­wa­ła.

- Pracowałaś dla mnie przez dwa lata, ale wydaje mi się, że dopiero teraz zaczynam rozumieć – stwierdził z powagą.
- Co takiego?
- Że prawdopodobnie powinienem się ciebie bać.

Nigdy nie doświadczyłam trzęsienia ziemi, ale byłam pewna, że jego kroki można było zarejestrować w skali Richtera.

- Nie widziałem cię od wieków, panno Vanesso – przywitał mnie.
- Odeszłam – wyjaśniłam po powitaniu. - Nie powinien być zaskoczony, że tu
jestem.
Posłał mi spojrzenie, które mówiło, że jest trochę więcej niż pod wrażeniem.
- Nie będzie. Co tydzień przypominał mi, że mam cię wpuścić, jeśli przyjdziesz.

- Czy to on? - zapytał tak niskim tonem, że uniosły mi się włoski na karku.
- Kto? - Byłam na tyle głupia, by zapytać.
- Facet, który posiniaczył ci rękę?
....
- Dotknij mojej żony jeszcze raz, a połamię każdą jedną kość w twoim pierdolonym ciele.

Niekiedy łatwiej było polecić innym, co mają zrobić, niż samemu podporządkować się tym radom.

Mimo to jego malkontenctwo osiągnęło poziom nieudokumentowany wcześniej w całej historii wszechświata. A to już coś, biorąc pod uwagę fakt, że miałam trzy siostry, które potrafiły mieć okres w tym samym czasie.

Ludzie mogą cię skrzywdzić jedynie, jeśli im na to pozwolisz, Van.