Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Do jasnej cholery, Nick, wcześnie zaczynasz, nawet jak na ciebie.
Nick przełknął wódkę i beknął rozgłośnie.
- A ty co, jesteś moją mamusią?
Opierając się na rękach, Nick wstał od stolika i ruszył w stronę baru. Główna barmanka Candice obserwowała go uważnie. Wyczuwając emanujący od Nicka gniew, westchnęła ciężko. To będzie kolejny zły dzień.

- Ja prowadzę Nick.
- Zamów sobie taksówkę, frajerze. Pamiętasz, jak kiedyś gorzała wylewała ci się z butów, a ty jakby nigdy nic prułeś do domu?
Steven parsknął śmiechem.
- Pamiętam. Ale Bogu dzięki te czasy już minęły, co?
Nick się roześmiał i skinął głową.
Stevie zauważył, że jego kumpel wciąż wygląda potężnie, ale znów dostrzegł smutek w jego oczach. Były jeszcze smutniejsze niż wtedy, gdy był dzieckiem i musiał żyć narażony na humory ojca.