Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kocham twojego tatę. On kocha mnie. Oboje kochamy ciebie. Ale czasami miłość się psuje. To jak ... jak z rowerem. Jeździsz nim wszędzie. Przyzwyczajasz się do niego. Uważasz, że zawsze będzie. A on pewnego dnia się psuje i myślisz ... że to jego wina. A tymczasem to twoja wina, bo o niego nie dbałaś.

Przestraszeni ludzie są słabi. (...) Przestraszeni ludzie mogą być też niebezpieczni. Ponieważ próbują ukryć swoją słabość przez tchórzowskie okazywanie siły.

Po jakimś czasie zdaliśmy sobie sprawę, że szczęście nie pojawia z własnej i nieprzymuszonej woli. Czasami trzeba je mozolnie zbudować. Czasami od zera. Albo na zgliszczach. I jeden szczęśliwy dzień w całym żałosnym roku to niekiedy wszystko, na co możesz mieć nadzieję.