Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Okay, nasz plan jest taki. Mój samochód jest trefny, śledzą mnie. Musimy skorzystać z pani auta.
- Stoi w garażu. Ale muszę zostawić Markowi kartkę.
- Nie, żadnych kartek. Później może pani do niego zadzwonić.
Jill zmusiła się do uśmiechu.
- Od dziesięciu lat marzę o tym, żeby zostawić mu kartkę na kuchennym stole, zaczynającą się od słów „Drogi Marku…”, a teraz, kiedy odchodzę, mówi mi pan, że nie mogę tego zrobić?
- Wyśle pani do niego e-mail. Chodźmy.