Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zabijaj swoich ulubieńców.

Pisarstwo może być napuszone, autotematyczne lub akademickie; to złe nawyki, w których przezwyciężaniu powinien pomagać styl klasyczny, traktujący prozę jako okno na świat. Tekst może być enigmatyczny, zawiły, niezrozumiały – to objawy klęski wiedzy. Składnia bywa nieprawidłowa, zagmatwana i niejednoznaczna – to wady, którym można zapobiec dzięki świadomości, że struktura zdania przypomina drzewo.

Autor klasycznej prozy musi stworzyć symulację dwóch doświadczeń: pokazania czytelnikowi czegoś, co istnieje w świecie, oraz zaangażowania go w rozmowę. (…) Obiekty, które wskazuje piszący, są zatem konkretne – to ludzie (lub inne istoty ożywione), którzy poruszają się w świecie i wchodzą w interakcje z przedmiotami. Metafora rozmowy implikuje, że czytelnik jest skłonny do współpracy.

Autor opowiada o serii zdarzeń, mając pewność, że każdy, kto na nie spojrzy, będzie wiedział co z nich wynika, ponieważ wybranie przezeń przykłady są precyzyjne.

Jak możemy przezwyciężyć klątwę wiedzy? (…) zawsze pamiętaj o czytelnik zaglądającym Ci przez ramię.

Spójny tekst (…) nie powstaje przypadkowo, ale poprzez opracowanie planu, zadbanie o szczegóły oraz zachowanie poczucia harmonii i równowagi.

Podobnie jak „wieży” w szachach nie definiuje się jako figury, która wygląda jak mała wieża, ale jako figurę, która może się poruszać w określony sposób na szachownicy, kategorię gramatyczną, taką jak „rzeczownik”, definiuje się na podstawie ruchów, jakie może wykonywać w grze zwanej gramatyką.

(…)mistrz stylu klasycznego potrafi wyjaśnić ezoteryczną ideę prostym językiem, nie traktując odbiorców z góry. Kluczem do powodzenia jest założenie, ze Twoi czytelnicy są równie wyrafinowani i inteligentni jak Ty, ale tak się składa, że nie wiedzą czegoś, co Ty wiesz.