Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma sensu marnować życia, na coś, czego nie lubimy robić.

Życie w zgodzie ze sobą to skomplikowana sprawa. Wymaga dokonania zmian, które prawie zawsze są bolesne i budzą strach. Lęk przed zmianą i tym, co przyniesie, jest tak silny, że życie w niezgodzie ze sobą już wcale nie wydaje się takie złe, przeciwnie - wydaje się do zniesienia.

Człowiek powinien mieć chyba jakieś miejsce, dom, do którego wraca raz na jakiś czas.

(...) psychiczni zawsze zaczynają od początku, czyli od tego, co ich pokiereszowało najbardziej.

Przeżywamy to, co mamy do przeżycia, obojętnie, ile mamy na to czasu.

(...) zamiast tak starannie chronić poharatane życie, trzeba umrzeć i w ten sposób spróbować je zmienić. Może więc tylko śmierć chroni wystarczająco dobrze przed ryzykiem powrotu w dawne koleiny.

Musimy być elastyczni, nie wolno nam się do niczego przywiązywać. Świat zmienia się zbyt szybko - naszym atutem jest zdolność akceptacji tej zmiany. Jesteśmy jak turyści, którzy podróżują bez bagażu, im mniej go mamy, tym bardziej mobilni jesteśmy.

" -Czy pamięta pani chwilę, kiedy była pani szczęśliwa – powtórzył [lekarz]. – Obojętnie kiedy i z jakiej przyczyny. Po prostu szczęśliwa. Szukałam w myślach nie tyle takiego momentu w życiu, ile jakiejś definicji tego szczęścia, o które drań mnie pytał. Co to mogło być? Szczęśliwa? Jasna cholera!".

Nie żyje się dalej, mając głowę przedzieloną na pół (...).

Chyba nie można nic spaprać, robiąc tylko to, co się chce?

(...) niewiedza zapewnia krótki czas, kiedy można ustalić, kim się jest, potem ta okazja mija.

Może w dzisiejszym świecie naprawdę trzeba zawsze biec naprzód, budowanie czegoś cegiełka po cegiełce jest błędem...

Człowiek nie powinien zbliżać się tak bardzo do wiedzy, jakiej nie posiadają inni - to zawsze było poczytywane za obłęd".