Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tchórz, zanim umrze, kona wiele razy.
Walecznych jedna tylko śmierć spotyka.

To nasza tylko, nie gwiazd naszych wina.

[przeł. Leon Ulrich, Kraków, 1895].

Wina to, drogi Brutusie, nie gwiazd naszych, ale nas samych (...)

Tchórz wiele razy umiera, nim umrze;
Człowiek waleczny kona tylko raz.
Ze wszystkich dziwów o jakich słyszałem
Najbardziej zawsze zdumiewał mnie jeden:
Że ludzie boją się śmierci, choć wiedzą,
Iż nadejść musi i prędzej czy później
Nadejdzie.
[przekład S. Barańczak - akt II, scena 2)

Chodźmy. Noc idzie. Mrok na polu zgęstniał. Czas zakosztować uroków zwycięstwa!

W zabiegach ludzkich jest przypływ i odpływ.
Pora przypływu stosownie schwytana
Wiedzie do szczęścia; kto oną opuszcza,
Ten podróż życia po mieliznach z biedą
Musi odbywać. Myśmy teraz właśnie
Na tak wezbrane wypłynęli morze:
Trzeba nam z fali przyjaznej korzystać.
Inaczej okręt nasz zatonie.
[ przeł. J. Paszkowski - akt IV scena 3]

..."są w życiu tym chwile, w których przeznaczeń swych panem jest człowiek. Jeśliśmy zeszli do nędznej sług roli, to nasza tylko, nie gwiazd naszych wina.
[Juliusz Cezar, akt I, scena II, przekład Leona Urlicha].

Tchórz wiele razy umiera, nim umrze,
Człowiek odważny kona tylko raz

Złe czyny ludzi żyją po ich śmierci,
A dobre idą do ziemi wraz z kośćmi.

Ach, gdyby można ducha tego zabić,
A szabli ostrzem ciała nie rozdzierać!
Lecz duch Cezara z krwią tylko wypłynie;
Więc, przyjaciele, zabijmy Cezara
Dłonią bez trwogi, lecz bez nienawiści.

Niech każdy uśmiech na swej twarzy niesie,
Niech głębin duszy nie zdradza spojrzeniem,
Ale, jak nasi rzymscy aktorowie,
Choć z ogniem w sercu, twarz miejmy spokojną.

BRUTUS
To nic, nic, Porcjo — to chwilowa słabość.
PORCJA
Brutus jest mądry; gdyby czuł się słabym,
Użyłby środków, co wracają zdrowie.

Nie zmrużyłem oka.
Pomiędzy zmysłem strasznego
Czynu a jego spełnieniem istnieje
Faza przejściowa, jakby senny koszmar:
W tej przerwie dusza i śmiertelne ciało
Wchodzą w spór; człowiek, ofiara ich waśni,
Jest jak państewko w dniach wojny domowej.
[przekład S. Barańczak]

On był
wielkoduszny.
Składał się z tylu,
tak pomieszanych
ze sobą żywiołów,
że wstać mogła
Natura
i powiedzieć światu:
"Oto był człowiek!

Widzę, szlachetnym twoja myśl jest kruszcem,
Lecz wpływ ją obcy w żużel łatwo zmienia,
Rzecz też zbawienna, gdy szlachetna dusza,
Tylko w szlachetnych dusz przebywa kole,
Bo któż tak silny, by się nie dać uwieść?

Któż jest tak stały, by nie dał się uwieść?