Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wypowiedź wodza Quanah Parkera

Moja matka zmarła czterdzieści lat temu. Schwytana przez Komanczów, [miała] dziewięć lat. Kochała Indian i dzikie życie tak
bardzo, że nie chciała wracać do białych krewnych. Zresztą wszyscy jesteśmy tacy sami, mówi Bóg. Kocham moją matkę.

Nigdy się nie dowiemy, co czuła Cynthia Ann Parker w miesiącach po schwytaniu przez Sula Rossa. Istnieje niewiele porównywalnych wydarzeń w historii Ameryki. Jednak od samego początku aż nazbyt oczywiste było, że prawdziwą tragedią w jej życiu była nie pierwsza niewola, ale druga. Biali nigdy tego naprawdę nie zrozumieli. Wydarzeniem, które złamało jej życie, nie był atak na fort Parkerów w 1836 roku – było nim cudowne i wysławiane „uratowanie” nad Mule Creek w 1860 roku. To drugie wydarzenie przyniosło śmierć jej męża, rozdzieliło ją na zawsze z ukochanymi synami i umieściło w kulturze, w której była więźniem w stopniu większym niż kiedykolwiek u Komanczów.