Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Solidarność jajników nie istnieje.

Każdy człowiek przeżywa niezliczone chwile, w których zastanawia się, czy lepiej się wycofać, czy skoczyć na głęboką wodę. W miłości, pracy, wśród przyjaciół i rodziny nadchodzą czasem momenty, kiedy musisz zdecydować, czy jesteś gotowy do wyjawienia całej prawdy o sobie.

Zaufanie to delikatna sprawa - trudno na nie zasłużyć i łatwo stracić.

Gapie są zawsze łatwymi celami, prawda? To ghule żywiące się nieszczęściem innych. A jednak... kto z nas potrafi się powstrzymać i nie spojrzeć? Kto z nas nie zwalnia na widok wypadku samochodowego? Czego szukamy? Oznak życia? Czy oznak śmierci?

Witaj Amy.
Chcesz żyć?
Chcesz czy nie?

Tak niewielkie rzeczy mogą tak poważnie zmienić życie.

Andersonowie wpuścili ich do środka z typowym niezadowoleniem. Zabawne, jak ofiary z czasem czują niechęć do policji, nawet jeśli potrzebują ich pomocy.

Umierła z głodu. Wiele razy beztrosko używała tego określenia, dopiero teraz jednak poznała jego prawdziwe znaczenie.

Ale Helen nigdy nie była cierpliwa. I właśnie dlatego pomaszerowała do biura zarządcy budynku, który właśnie jadł drugie śniadanie i zażądała otwarcia mieszkania pod numerem dwadzieścia jeden.
Zgodnie z prawem mógł zapytać o nakaz, jadnak ludzie dziwnie głupieją na widok legitymacji policyjnej. Nie chcąc zadzierać z policją albo ekscytując się dramatyzmem chwili, zwykle godzą się na wszystko.

(...) wstyd jednak popycha człowieka dorobienia głupich rzeczy.

Za życia był to porządny chłopak i czekała go kariera prawnicza, ale nie dało się tego teraz poznać. Wyglądał jak trup typowego ulicznika. Jego ubranie znaczyły plamy uryny i odchodów, paznokcie były brudne i połamane, a twarz... Wychudła twarz chłopaka zastygła w ohydnym grymasie; strach, agonia i przerażenie trwale zapisały się w jego wykrzywionych rysach. Za życia był przystojny i ujmujący. Śmierć uczyniła go odpychającym.