Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli ktoś tobie coś ofiaruje, miłość, przyjaźń, ba, nawet pieniądze... Bierz... Nie umiesz wziąć - nie umiesz dać...

Jeśli ktoś szczęścia dla siebie nie pragnie, rozsiewa wokoło smutek i rozgoryczenie.

- Pamiętajcie - powtarzał. - Jeśli ktoś szczęścia dla siebie nie pragnie, rozsiewa wokoło siebie smutek i rozgoryczenie. Miłość - tego chce od nas Bóg... Miłości... I kochajcie siebie. Kto siebie nie kocha, nie pokocha drugiego człowieka, podobnie jak ten, kto siebie kocha za bardzo...

-Mówią, że wojna będzie...
-Przecież tamta wojna była taka straszna, kto by chciał znów piekło na ziemi przeżywać?
-Ludzie są głupi, Aniu, szybko zapominają... Gdyby dłużej pamiętali, mniej nieszczęść by było...

Nie lubiła złych słów, bała się ich jak
ognia, bo wwiercały się w duszę i rozpleniały niczym robactwo.

Te guziki, matka mu przyszyła do płaszcza, bo wiązał go sznurkiem. To była jej duma.
Srebrne guziki, z orzełkami.

Umarłych pogrzebiemy...
Ci, którzy przeżyli, niech idą do domu.- Usłyszała głos księdza proboszcza.
- Ci, którzy przeżyli, niech idą do domu...
- Ci, którzy przeżyli...powtórzyła Ania zbielałymi wargami.
- Ci, którzy przeżyli...

Żywych lepiej bronić, nie umarłych.

(…) szczęście jest czymś kruchym i niedostępnym, tak dla zwykłych śmiertelników, jak i dla istot bajkowych.

Można poświęcić się dla kogoś innego...(...) To bardzo trudne i wymaga wielkiej siły i odwagi.

Nie ma winnych, synku, kiedy jest wojna… !

Nie ma winnych, synku, kiedy jest wojna...

- A wolność? (...).
- A wolność (...). To dla przyszłych pokoleń. Dla nas głód, chłód i choroby...

Ruscy poszli na wschód z głodu, a Niemcy po ziemie, bo każdy walczy o to, czego mu brak.

Proszę się nie obawiać. Ludzie postrzegający innych na pana sposób nie są w stanie mnie urazić.

Ruscy poszli na wschód z głodu, a Niemcy po ziemię, bo każdy walczy o to, czego mu brak.

Postanowiła, że będzie właśnie taką nauczycielką, jak profesor Korczak albo Maria Grzegorzewska, założycielka i dyrektorka Studium. Będzie traktowała dzieci jak kolegów, partnerów w procesie nauczania, a nie niczym bandę niegrzecznych dzieci wymagających machania dyscypliną.