Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sytuacja nigdy nie wraca do normalności tylko dlatego, że komuś jest przykro.

Ludzkie ułomności traktuj jak bezdomnych włóczęgów, których znalazłeś na ganku - przygarnij ich, a kiedyś Ci się odwdzięczą.

... w życiu nie można udawać, że okropne rzeczy się nie zdarzają. Nie wolno go wybielać. Przechowujemy w sobie wszystkie blizny i ślady przeszłości. Tak się uczymy i dzięki temu staramy się być coraz lepsi.

... czasem trzeba więcej odwagi, żeby zakazać sobie patrzenia. Czasami wiedza jest bardziej szkodliwa niż niewiedza, czasami nie jest ona oświeceniem, tylko ciężarem. Jeśli potrafi się dostrzec różnicę i odpowiednio na nią przygotować, to daje się dowód wielkiej odwagi. Bowiem gdy rzecz się tyczy niektórych ludzkich nieszczęść, świadkiem powinien być tylko bruk i może drzewa.

Ze wszystkich pomysłów zachodniej kultury najbardziej przeceniana jest idea rozmowy.

Szczęście to ogar wygrzewający się na słońcu. My nie jesteśmy na Ziemi po to aby być szczęśliwi, tylko by przeżywać niewiarygodne rzeczy.

Sprawiedliwość to dziwka, która nie da się wykiwać i pobiera daninę hańby nawet od najbiedniejszych.

Naturalnie jeśli komuś w którymś kącie życia potajemnie nazbierała się zastraszająca kupa szlamu, nie pozostaje nic innego, jak zapalić mocne jarzeniówki, nawet jeśli nie wygląda się najkorzystniej w ich świetle, i na czworakach wyszorować wszystkie pozostałe kąty.

(...) Lecz on był jak szkolna stołówka: idealnie prostokątny i tak jasno oświetlony, że nie został w nim nawet centymetr kwadratowy podniecającego półmroku czy intrygującej tajemniczości.

... miłość nie ma nic wspólnego ze słowami, czynami czy sercem, tylko z oczami.

A czymże są fantazje? Poduszkami, które mają chronić nas przed światem. Nasz świat to twardy parkiet, niebezpiecznie i źle się na nim śpi.

Ja się zupełnie nie nadaję do życia z robakami. One mnie uwielbiają. Wszystkie owady mają bzika na moim punkcie. Dosłownie rzucają się na mnie jak jacyś zwariowani fani.

Najbardziej poetyckim zakończeniem romansu nie są przeprosiny, usprawiedliwienia i drobiazgowe śledztwo, , czyli postawa bernardyna - żałosne obwisłe oczy i mokry nos - tylko pełne godności milczenie.

W wyjątkowo poważnych okolicznościach, kiedy człowiek staje się świadkiem czegoś nieuchronnego, na przykład czyjejś śmierci, coś wewnątrz niego na zawsze zmienia swoje miejsce. Gdzieś (wyobrażam sobie, że w mózgu i układzie nerwowym) tkwi zadra, przeszkoda, opóźnienie, krótko mówiąc mały problem techniczny. (…) Zawsze już pozostanie trochę dziwakiem, zawsze będzie z nim coś nie tak.

Niektórzy ludzie nie mają wyrostka robaczkowego, innym brakuje białych ciałek krwi, a on nie ma uczuć. Podejrzewam, że kiedy był dzieckiem, zeskanowali mu mózg i tam, gdzie inni mają uczucia, u niego świeciła biała plama.

Bo to na przekór temu, co wszyscy uważają, człowiek potrzebuje złamanych serc i zdrad, inaczej nie będzie miał siły do przetrwania.

Potrzebuję cię dla prawidłowego rozwoju emocjonalnego.

Osoby Robiące Wielkie Wyjścia muszą mieć swoje „Ha!” – urwany śmiech, GAME OVER na ekranie albo odgłos „dzyń” w maszynie do pisania.

Tak właśnie działa na nas każda niespodziewana śmierć: nasze dno oceaniczne traci stabilność, przestaje być równe, fale pływów i prądów zaczynają na siebie wpadać, wypiętrzają się i wywołują drobne, lecz zdradliwe wiry, które wzburzają powierzchnię wody. (W bardziej niebezpiecznych sytuacjach tworzy się wielki, trwały wir, w którym nawet najsilniejsi pływacy mogą utonąć).

(…) prawda i sekrety są jak żurawie – oszałamiająco wielkie, lecz zawsze bojaźliwe i nieufne. Wystarczy spowodować za dużo hałasu, a znikną w przestworzach i nikt ich więcej nie zobaczy.

Z niektórymi wspomnieniami tak właśnie bywa – są jak bagna, trzęsawiska, wilcze doły (…).

A poeci po prostu przychodzą na świat poetami, rozumiesz, nie da się tego wyuczyć.

Zaprzeczanie jest jak Wersal – wyjątkowo trudne w utrzymaniu.

Człowiek w końcu zostaje tym, za kogo się uważa, wielkiego czy małego.

Tak oto stajemy przed prostym pytaniem (…) – czy los człowieka jest zdeterminowany przez otoczenie, czy wolną wolę? Uważam, że podlega wolnej woli, ponieważ wszystkie nasze myśli, wszystko, co rozpamiętujemy, oddziałuje na świat zewnętrzny. Im więcej rozmyślasz o swoim upadku, o nieszczęściu, tym większe stwarzasz prawdopodobieństwo, że do niego dojdzie. I odwrotnie, im więcej ktoś myśli zwycięstwie, tym większą ma szansę je osiągnąć.

Gdzieś w pokoju każdej kobiety znajduje się jakiś przedmiot, drobiazg, który ją uosabia, bez reszty i bez skrupułów (…).

Nie znoszę rzygać. Wolę umrzeć.

(…) radosne zdjęcia wystawiane na widok publiczny nigdy nie są wiarygodnym świadectwem najgłębszych uczuć.

Nieodpowiadanie na telefony jest w cywilizowanym świecie najgorszą formą tortury.

Kiedy nie wiesz, co robić, udawaj Greka (…). Nikt cię nie może winić za to, że urodziłaś się z niskim IQ.