Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Doszło do tak wielkiej degradacji norm współżycia,że człowiek - chcąc nie chcąc - przegrywa sam ze sobą.

Nie może być tak,żeby wywalczone przez nas wszystkich swobody polityczne obracały się przeciwko naszym bliskim i były wykorzystywane przez rządzącą koalicję do szargania godności współobywateli.

Chciałam tylko dobrze przeżyć życie.Starałam się przy tym pamiętać o wymaganiach,jakie stawiałam sobie w młodości,czytając czy obcując z tymi,których uznałam za wzór.Obligowało mnie poczucie ich wielkiej klasy.

Świat się zmienia.Jest fala nowej literatury,nowych mediów,innego podejścia do pisarstwa i z tej strony czuję rodzaj niedoceniania czy niecenienia,nonszalancji.

Sam wybór kapitalizmu nie wystarcza,trzeba jeszcze zadbać o formy ochrony społecznej.

Był wydawcą genialnym.Używam tego słowa świadomie,gdyż jego geniusz sprawdził się w praktyce edytorskiej: żaden redaktor i wydawca nie mógł poszczycić się taką liczbą wybitnych i najwybitniejszych pisarzy wśród autorów przez siebie znalezionych,lansowanych,wydawanych,jak Jerzy Giedroyc.

Jestem pisarzem.Piszę to,co chcę,a nie to,czego inni ode mnie oczekują.

Jestem po stronie prawdy przeciwko kłamstwu,po stronie zdrowego rozsądku przeciwko nonsensowi,po stronie sprawiedliwości przeciw niesprawiedliwości.

W osobowości człowieka jest coś nieoswojonego,tajemniczego,boskiego,niehistorycznego,coś,co cicho mówi w sztuce,w religii,w poszukiwaniu prawdy.

Niechęć do zrozumienia,że utrata metafizycznego fundamentu jest wielką tragedią,cechuje ludzi dzisiaj dokładnie tak,jak przewidział Nietzsche.

W trakcie tego tajemniczego procederu rekonstrukcji światów odebranej kultury i wznoszenia świata własnego kształtują się cechy duchowości wschodnioeuropejskiej.

Sztuka,zwłaszcza poezja,wyposażone są w zdolność poznawczą,to znaczy,że artysta potrafi w języku indywidualnym,osobistym przekazać chwile kontaktu z odsłaniającą się rzeczywistością.