Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- Dlaczego został pan mudżahedinem? - spytałem Sajjeda Omara.
- Ponieważ radziecki rząd zakazał moim kobietom noszenia chust i skonfiskował mi osły.
- A czemu walczył pan z talibami?
- Bo zmusili moje kobiety do noszenia burek zamiast chust i ukradli mi osły.
Wyglądało na to, że gdyby zostawiono strój jego kobiet i jego osły w spokoju, nie przeciwstawiałby się rządowi.

My­śla­łem o hi­sto­ry­kach ewo­lu­cji, któ­rych zda­niem to wła­śnie cho­dze­nie sta­no­wi isto­tę by­cia czło­wie­kiem. To ruch na dwóch no­gach od­róż­nił nas od małp. Uwol­nił nam ręce, by­śmy mo­gli uży­wać na­rzę­dzi, i po­zwo­lił na dłu­gie mar­sze przez Afry­kę. Jako ga­tu­nek sko­lo­ni­zo­wa­li­śmy świat na no­gach. Więk­sza część hi­sto­rii ludz­ko­ści jest efek­tem kon­tak­tów na­wią­zy­wa­nych w tem­pie mar­szu, na­wet gdy nie­któ­rzy je­cha­li kon­no.(...) Bru­ce Cha­twin, któ­ry bar­dzo się ta­ki­mi spra­wa­mi in­te­re­so­wał, wy­cią­gnął z tego wnio­sek, że jako isto­ty ludz­kie le­piej by­śmy my­śle­li, żyli i re­ali­zo­wa­li na­sze cele, gdy­by­śmy po po­wierzch­ni zie­mi po­ru­sza­li się cały czas pie­szo.

...czułem, iż otrzymałem świat w darze, na wyłączność, tak samo jak każdy inny człowiek. Zakończyłem wędrówkę i mogłem wrócić do domu.

Zdałem sobie sprawę, jak dumni byli ci ludzie z tego, co mogą mi ofiarować, i jakie miałem szczęście, mogąc dzielić z nimi ich przestrzeń. Traktowali mnie tak, jakbym był jednym z nich, i czułem, jakby naprawdę tak było.
Być może poczułem także, że w końcu mam prawo siedzieć z nimi i dzielić z nimi pożywienie. Nie chodziło o to, że moja podróż dała mi jakiekolwiek przywileje. Wszystko, czego doświadczyłem w drodze, nigdy nie zbliży się nawet do trudów codziennego życia na wsi. Czułem jednak, że nie muszę już tłumaczyć się przed moimi gospodarzami, dlatego tak droga mi była ta noc - i oni.