Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żyj tak, aby nigdy nikt przez ciebie
nie płakał. Proste. Trudne. Ale czasami możliwe. Dobro jest tak mało popularne lub (jak już je ktoś popełni) obnoszone po świecie, a powinno być ciche i anonimowe, czynione tak, że
wywoła uśmiech, łzę, motyle w brzuchu i wewnętrzny spokój, taki, który wyzwala w człowieku pewność, że uczynił dobrze.
Kant był niezłym myślicielem i ten najbardziej znany cytat jest kwintesencją dobrego życia. Każdy, kto raz w życiu może te słowa odnieść do siebie, może nazwać siebie szczęśliwym
człowiekiem.

Najważniejsze, że jest teraz tu, pośród gór i czuje, jak wraca do niej uważność, bo przecież
o to w życiu chodzi.

Poza tym starała się jednak nie myśleć, tylko cicho kontemplować otoczenie. Odczuwać przyrodę każdą cząstką ciała
i każdym zmysłem. Po drodze słyszała chyba świstaki, no i wiatr. Taki porywisty, a jednocześnie ciepły. Rzec by można, miły w dotyku. I ten zapach, który z sobą niósł, gór, kosodrzewiny, traw i wolności... Tak, tak właśnie pachniała wolność.

Pani Kasia delikatnie określiła mnie jako dojrzałą malinówkę.
Wyglądam jak dorodny burak ćwikłowy.

Oddychała spokojnie, chłonąc aromaty, odgłosy, miły powiew wiatru. Miała pewność, że ktoś kieruje jej sprawami i dotarcie właśnie tutaj ma swój głęboki sens. Zresztą, musiało tak być, skoro nie czuje żadnego niepokoju, niesmaku czy innych dolegliwości.

Kiedy tak naprawdę czujemy się szczęśliwi? I czy będąc szczęśliwym, można płakać i być smutnym? Chyba tak, jeżeli czujesz (bo czujesz), że tak właśnie ma być, że zrobiłeś, postąpiłeś dobrze, że możesz głęboko odetchnąć, popatrzeć w gwiazdy i wiedzieć, że jesteś dobrym człowiekiem.
Bo czy jest coś ważniejszego?