Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pozbieram wszystkie, nawet najmniejsze odłamki, na które rozłupałeś mi życie i które leżą pochowane w szufladach, pod dywanem i za poduszkami, i odbuduję się. Osiągnę wszystko, co myślałam, że mogłabym w życiu osiągnąć. Bedę ścigać marzenia, które snułam, dopóki mnie nie złamałeś.

Człowieka boli każda niemiła uwaga pod jego adrsem,ale ta pochodząca od kochanej osoby boli podwójnie.

Myślę, że wszyscy możemy być niebezpieczni, jeśli się nas sprowokuje.

To, co wartościowe, nigdy nie przychodzi łatwo.

Dzięki wierze rzeczy stają się możliwe, co nie znaczy, że stają się łatwe.

Urywane fragmenty książek, które ukradkiem podczytywała w ciągu paru wolnych minut, przenosiły ją do innego świata, otwierały drogę ucieczki...

Myślę, że czasami łatwiej jest odejść. A żeby zostać, trzeba mieć odwagę. O wiele trudniej niż odejść, jest zostać w złych, strasznych warunkach. Moja mama odeszła, jak tylko zrobiło się ciężko. Odchodziła i wracała, odchodziła i wracała, aż wreszcie odeszła na dobre. Miałam wtedy sześć lat. Zanim zniknęła, sytuacja już była do dupy, ale potem zrobiło się jeszcze gorzej. Musiałaby zdobyć się na wielką odwagę i włożyć dużo wysiłku, żeby zostać i doprowadzić cały ten bajzel do porządku.

- (...) Jeszcze kilka miesięcy temu zdawało się, że twoje życie rozpada się na kawałki, a teraz świat stoi przed tobą otworem, na wyciągnięcie ręki. Cokolwiek postanowisz, wiem, że zajdziesz daleko.
- Wcale nie chcę zachodzić daleko, Kate. Chcę tylko mieć zwyczajne życie. Wystarczy mi trochę spokoju, małe miasteczko i jakaś praca. I marzę o takim wypasionym ekspresie do kawy, jaki mają w pubie. Taką kawę mogłabym pić całymi dniami!

Chciałbym, żebyś spróbowała zapamiętać, że nadzieja może przybrać różną postać: pojęcia, miejsca lub człowieka.