Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Dlaczego muszę przeżyć? [Eureka]
[...] Ukląkł u jej boku i szepnął do zdrowego ucha:
-Musisz przeżyć, bo ja nie chcę żyć na świecie, na którym ciebie nie ma. [Ander] - str. 358.

Cierpienie uczy mądrości.

Ostatnią rzeczą, jakiej spodziewamy się po innych, jest ostatnia rzecz, którą robią, zanim nauczymy się im nie ufać. - Madame Blavatsky do Eureki o Cat, str. 266.

Nic nie jest prawdą. Istnieje tylko to, w co wierzymy, i to, co odrzucamy.

A wszystko może się zmienić wraz z ostatnim słowem" - str. 357.

Każdy chłopak marzy, żeby taka wariatka jak ty zmarnowała mu życie. - Cat do Eureki, str. 224.

Nigdy, przenigdy nie płacz.

Może was sobie przedstawię. Moglibyście omówić różne techniki prześladowania...

Ale rzeczy, które kiedyś był śmieszne, stały się mroczne, a rzeczy, które były smutne, teraz wydawały się absurdalne[...].

- Podsumowując, zadurzyłaś się w psycholu.
- To dlatego zaprowadziłaś mnie na policję ?

Jej życie było sińcem, w którym wszystko bolało przez cały czas, a każde cierpienie nasilało pozostałe.

-Żałuję, że nie uratowałam twojego ojca.
Wpadł mi z płaczem w ramiona
-Wciąż możesz uratować mnie
str. 173.

Śmierć Diany zabiła w Eurece tajemnicę śmierci. Wiedziała, że śmierć na nią czeka, jak na Madame Blavatsky i wszystkich, których kochała i nie kochała. Wiedziała, że istoty ludzkie rodzą się, by umrzeć. Pamiętała ostatnim wers wiersza Dylana Thomasa, który przeczytała kiedyś na forum dla osób w żałobie. To buło jedyne, co miała dla niej sens, kiedy leżała w szpitalu: "Po pierwszej śmierci następnych już nie ma".

Wiedza to władza, a władza demoralizuje. Demoralizacja prowadzi do wstydu i zepsucia. Niewiedza być może nie jest błogosławieństwem, ale czasami jest lepsza od życia we wstydzie.

- Panie Boudreaux, nazywam się Ander. Jestem... przyjacielem Eureki.
Uśmiechnął się do niej lekko, jakby wbrew wszystkiemu spodobało mu się, że to powiedział. Chciała rzucić się w jego ramiona.
- Nie o szóstej rano - stwierdził tato.

Niema życia, śmierci też nie. Tylko zgromadzenie i rozproszenie.

Nie płacz. Noś przy sobie to, co we mnie kochasz, ból pozostaw za sobą.

Wyobraziła sobie, że powierzchnia jej serca wygląda jak ten pokład. Miłość była parkietem tanecznym, a każdy kogo się utraciło, pozostawiał ślad. ~~Eureka.

Wiesz, języki mają skomplikowane drzewa genealogiczne, mieszane małżeństwa, przybrane dzieci, nawet bękarty. W historii języków można znaleźć niezliczone skandale, wiele morderstw, dużo kazirodztwa.

- Nieważne - powiedział szybko Critias. - Nigdy do nas nie strzeli.
- Mylicie się - stwierdził Ander. - Nawet nie wiecie, co bym dla niej zrobił.

Nie martw się sprawami, których jeszcze nie rozumiesz.

... in the sea of love, where everyone would love to drown. But now it's gone; they say it doesn't matter anymore...

Życie to parkiet taneczny, a każdy kto odchodzi zostawia na nim ślad.

Wiesz, języki mają skomplikowane drzewa genealogiczne, mieszane małżeństwa, przybrane dzieci, nawet bękarty. W historii języków można znaleźć niezliczone skandale, wiele morderstw i dużo kazirodztwa. ~~ Madame Blavatsky.

Wiedza to władza a władza demoralizuje. Demoralizacja prowadzi do wstydu i zepsucia. Niewiedza być może nie jest błogosławieństwem, ale czasami jest lepsza od życia we wstydzie.

- Zawdzięczam ci życie - powiedział jej Ander. - My wszyscy ci je zawdzięczamy.
- Ja już wcześniej zawdzięczałam ci moje. - Otarła oczy. Widziała ten gest niezliczone razy w filmach i w wykonaniu innych ludzi, ale to doświadczenie było dla niej zupełnie nowe, jakby nagle odkryła szósty zmysł.

Był suchy jak czaszka krowy na ścianie murzyńskiej tancbudy.

- Wszystko natychmiast lekceważysz...
- Wcale nie! - krzyknęła Eureka i od razu zorientowała się, że lekceważy w ten sposób jego zdanie.

- Popełniasz błąd.
- Skoro pani tak uważa - Eureka otworzyła drzwi - to jestem przekonana, że podjęłam właściwą decyzję.

Gdzieś, kiedyś, w odległym zakątku przyszłości narodzi się dziewczynka, która spełni warunki, by rozpocząć Czas Wzniesienia. Dopiero wtedy powróci Atlantyda.
Dziewczynka musi narodzić się w dzień, który nie istnieje, jak my, Atlentydzi, przestaliśmy istnieć, gdy została wylana dziewczęca łza.
Musi być bezdzietną matką i dzieckiem bez matki.
W końcu jej emocje muszą zostać powściągnięte. Musi gotować się jak burza zbyt wysoko w atmosferze, by poczuć ją na ziemi. Nie wolno jej płakać do chwili kiedy jej smutek przekroczy wszystko, co może znieść ludzka istota.
Wtedy zapłacze- I otworzy przejście do naszego świata.