Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tak trudno uchwycić teraźniejszość - jest ona prawie niedostrzegalna między "wczoraj" a "jutro", tak błyskawicznie mija.

Ja wiem, że w miarę opowiadania wszystkie tamte historie z prawdziwych stają się zmyślone... Ale kiedy kończę jakiś epizod i zastanawiam się, czy i ile zmyśliłam — zdumiona stwierdzam, że ze zmyślonego stał się znowu prawdziwy.

Minęło tyle dziesiątków lat. Zdradzałam ludzi, byłam i ja zdradzana przez ludzi. No cóż, zdrada — „rzecz ludzka”, ale nigdy, nigdy nie zdradziłam psa i nigdy żaden pies mnie nie zdradził. W latach męki, w latach hańby, w latach zatracenia — ludzie zdradzili, a jedynie ci czworonożni pozostali przy mnie, dzieląc moje cierpienia, poniżenie i śmierć.

Dopiero wtedy, kiedy się jest już bardzo starym i uczciwie, bez żadnych upiększeń, bez ambicji wybielania, bez zakłamania, że: „o, ja byłam zupełnie inna” — snuje się z uśmiechem (z tamtego świata) „przędzę” wspomnień, dochodzi się do wniosku, że własne życie nie miało właściwie żadnego sensu...

Niełatwo jest dojść do pieniędzy. Człowiek nie tylko się naraża na cierpienie, nie tylko na upadek, ale potem, osiągnąwszy cel, posiadłszy już tę tak wymarzoną fortunę, narażony jest na fatalne skutki.