Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami inność polega na tym, że widzi się więcej, niż dostrzegają wszyscy.

Ktoś szepcze: „To ona. To ta dziewczyna, która widzi kolory”. Więc to tak. Stałam się „tą, która widzi kolory”. Cóż, przynajmniej nikt nie wie, że jestem również dziewczyną z kotem, w którym mieszka cząstka duszy jej zmarłego dziadka. Tego mi nie zabiorą.

Każdy z nas stara się, jak może, i żongluje piłeczkami codziennych wydarzeń i obowiązków.

Z czasem jest coraz łatwiej. Mniej tęsknisz, nie masz już tego poczucia winy i bezradności, że nie udało ci się go uratować.

To, że Billy jest nienormalny, wcale nie sprawi, że ja będę mniej nienormalna.

Po drodze myślę o tym, jak wiele ukrywamy przed innymi ludźmi. Nawet przed najbliższymi przyjaciółmi.