Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wstałam, otrzepałam dłonie z ziemi, weszłam do domu i ciebie tam nie było.

Nie chciałam wrzucać go do śmietnika, więc wykopałam dziurę, położyłam w niej miniaturową trumnę, a potem zasypałam i wyrównałam tak, że nikt by się nie domyślił, że coś tutaj jest. Ale ja wiedziałam i chociaż to był tylko ptak, padłam na kolana, schowałam głowę w dłonie i gorszko zapłakałam, ponieważ kos śpiewał pięknie przez całą zimę, a teraz nie żył.