Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każdy człowiek jest inny ‒ dotyczy to po równi dzieci i dorosłych ‒ i dlatego trzeba szukać takich sposobów okazywania miłości innym, żeby mogła być przez nich odbierana jako miłość.

Często się to nie udaje. Dlatego tak wiele par, które się kochają, nie potrafi żyć ze sobą razem. I dlatego też tak wielu rodziców, którzy naprawdę kochają swoje dzieci, codziennie je krzywdzi, mimo najlepszych i najczulszych intencji

Życie z dziećmi w rodzinie nie polega na tym, co potocznie nazywamy wychowaniem. Decydująca jest jakość indywidualnego i wspólnego życia dorosłych. Życie dorosłych ma większy wpływ na dzieci niż jakiekolwiek świadome próby i metody wychowawcze

Decydujące dla owocnego dialogu jest rzeczywiste zainteresowanie punktem widzenia drugiej strony.

Według mnie nie ma znaczenia, czy rodzice zgadzają się w kwestiach wychowawczych, czy nie. W zasadzie zgadzać muszą się tylko co do jednego: że różnica zdań jest dopuszczalna. Dzieci czują się niepewnie tylko wówczas, gdy ich rodzice postrzegają powstające między nimi różnice jako złe i niepożądane.

Dzieci mogą i chcą traktować poważnie swoich rodziców, ale najpierw muszą doświadczyć tego, że same są traktowane poważnie i że rodzice traktują siebie nawzajem z takim samym szacunkiem.

Rodzice nie tracą znaczenia dla dziecka ani wpływu na nie, kiedy zdobywa ono samodzielność. Wręcz przeciwnie, pozwalając próbować nowych czynności, dają mu ważną lekcję, a stopniowo zyskują też dla siebie więcej czasu i przestrzeni.

Rodzice są sami odpowiedzialni za swoją agresję. Dzieci nigdy nie ponoszą za to nawet najmniejszej winy.

Jak długo nie jesteśmy w stanie wziąć na siebie odpowiedzialności za swoje życie, tak długo obarczamy nią innych.

Rodzice, którzy opanowali sztukę poważnego traktowania dzieci, sami przez nie traktowani są poważnie. Wiąże się to przede wszystkim z powstrzymywaniem się od krytyki, upokarzania i wyśmiewania.

Warto pamiętać, że nasze Ja nie jest niczym stałym: stale zmienia się w zależności od różnych ważnych dla nas związków - nie jak kameleon, który dopasowuje swój kolor do otoczenia, ale poprzez relacje, które aktywują w nas określone cechy, zachowania i idee.

W miłości zobowiązujemy się w pewien sposób traktować życie partnera tak samo poważnie, jak swoje, i takie samo znaczenie przypisywać jego wartościom i celom, jak swoim. Zobowiązujemy się także w miarę możliwości nie przeszkadzać mu w dążeniu do ich osiągnięcia.

Najważniejszym pożywieniem dla dziecka jest zawsze pokarm psychiczny, który otrzymuje od rodziców.

Dzieci współdziałają - to znaczy: naśladują w swoim działaniu i myśleniu dorosłych. To naśladowanie może być proste albo odwrotne.

Najczęstszą przyczyną agresji jest poczucie, że nie jesteśmy dla naszych bliskich kimś tak wartościowym, jak byśmy chcieli.

O atmosferze panującej w rodzinie decyduje jakość wspólnego życia dorosłych. Ono nadaje ton życiu domu.

Dzieci nie potrzebują doskonałych rodziców, ale autentycznych ludzi z krwi i kości, którzy może nie wiedzą wszystkiego, ale są za to stale gotowi, żeby się rozwijać.

Wcale nie jest łatwo tak kochać drugiego człowieka, żeby czuł się kochany. Większość z nas potrzebuje całego życia, aby się tego nauczyć. Jednak w życiu nie zawsze trzeba być doskonałym - czasami szczęście polega na dążeniu do tego.