Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmuszając dzieci w wieku od pięciu do siedmiu lat do nauki czytania i pisania, wprowadzamy pewien stopień abstrakcji, która mąci dziecięce spojrzenie na świat, w fatalny sposób wbija klin między słowo a rzecz, którą to słowo nazywa. (...) Narzucać umiejętność czytania i pisania w tej fazie, niszczyć zaczarowaną tożsamość słowa i rzeczy, a w konsekwencji - tożsamość jaźni i świata, to wytwarzać przedwczesną samoświadomość, niemiłe poczucie osamotnienia, które lubimy sobie tłumaczyć jako indywidualność.

Dopiero gdy jesteś dorosły, być może dopiero wtedy, gdy sam masz dzieci, doskonale rozumiesz, że zanim się urodziłeś, twoi rodzice żyli pełnią skomplikowanego życia.

Czas teraźniejszy i czas przeszły są zapewne teraźniejszością w czasie przyszłym, a czas przyszły zawarty jest w czasie przeszłym.

(...) to, w jaki sposób ludzie rozumieją sytuację, ma wiele wspólnego z tym, jacy są, jak zostali ukształtowani i czego pragną...