Jesteśmy społecznością, która kocha książki

திருக்குறள் TIRUKKURAL to klasyczny tekst literatury tamilskiej. Autorem tych aforyzmów i wierszowanych kupletów jest Thiruvalluvar /Tiruwalluwar (określa się, że żył między II w p.n.e. a V n.e.). Jego kamienne wyobrażenie stoi na krańcu Indii, na przylądku Kanyakumari To jedno z najważniejszych dzieł literatury tamilskiej, (najprawdopodobniej napisane w 30 p.n.e. ) uznane za świętą księgę tamilską - Wedy tamilskie. Zawiera 1330 wierszy zebranych w 133 rozdziałach. W czytanym przeze mnie wydaniu przedstawiono je w trzech częściach: - Sztuka życia - Sztuka rządzenia - Sztuka miłości Sentencje na temat sztuki życia podzielono na temat życia rodzinnego i ascezy. W sztuce rządzenia wydzielono myśli na temat państwa i członków rządu. W sztuce miłości wyróżniono tematy: - miłość przedmałżeńska - miłość małżeńska (mówiąc o niej uwagę poświęcono też rozłące i przeżyciom po powrocie) Sięgnęłam po tę książkę szykując się do podróży na południe Indii, do Tamil Nadu. Zaskoczona, że tak dawno już ujmowano sprawy tak współcześnie. Chwilami się uśmiechałam, to znów poważniałam zmuszona do refleksji, chwilami czytałam rzeczy dziś oczywiste, niemniej zanurzenie się w to tamilskie myślenie sprzed dwóch tysięcy lat, zawarte w tekście, który zaczyna się słowami: "Tak jak "A" na początku liter alfabetu, stanął Bóg w prapoczątku wszystkiego" działa pobudzająco (choć temat rządzenia mnie trochę nużył i kończyłam książkę już nie tak zaciekawiona jak na początku). Trzeba jednak lubić aforyzmy, by to czytać z upodobaniem. Ja lubię:) Gdy zaczęłam szukać, co chciałabym z tego wypisać dzieląc się z innymi, znów urzekło mnie piękno słów sprzed lat i z tak daleka, poruszyły myśli, które mogą nas czynić kimś lepszym. A oto ich wybór: Wypisuję z tematów: - O wielkości wyrzeczenia: "Wszystkie księgi natchnione tych sławią najwięcej, Co łączyli ofiarność i wolę. Tylko Bóg zna najdalszą granicę poświęceń, Jak zna liczbę pomarłych pokoleń." O znaczeniu cnoty: "Nie bądź tym, co się rozparł i śpi w palankinie, Kiedy inni dźwigają go w pocie..." O obowiązkach pana domu: "Życie w gronie rodziny najlepiej odsłania Przed człowiekiem właściwą mu dharmę." O miłości bliźniego: "Głupcy mówią: Bądź dobry dla ludzi cnotliwych, A któż doda tym innym otuchy? Ciało ludzkie, z którego wyjęte są kości, Jest podobne do szmaty zgniecionej. Tak i duch, który nie ma oparcia w miłości, Jest jak pień, co utracił koronę" "Ci są ludźmi, co innych potrafią miłować, Reszta - skórą okryte szkielety." O gościnności: "Po to masz swą rodzinę i własny kęs chleba, By podporą być innych w potrzebie". O wadze dobrego słowa: "Czemu człowiek, co poznał łagodną moc mowy, W gwałtowności swej szuka osłody? Znając słodycz owoców dojrzałych i zdrowych, Woli cierpkość zielonej jagody." O samokontroli: "Pęcherz po oparzeniu niedługo zanika, ślad po słowie do śmierci dopieka. Tego Bóg kocha, który używa języka Nie w tym celu, by ranić człowieka". O cudzołóstwie: "To nie sztuka wejść chyłkiem, gdy człowiek ci wierzy, Lepiej stokroć paść trupem u proga". O przebaczeniu: "Ziemia ludziom przebacza, chociażby od nowa Ciężkim pługiem jej plecy ranili. Wzorem jej i ty również zapomnij złe słowa Oraz wykreśl wspomnienia złej chwili". "Jeżeli chcesz stać się godny szacunku i sławy, Złóż swe krzywdy na stopniach ołtarza." itd Może z czasem więcej dopiszę? Kopiuję mój post ze strony nietylkoindie.pl (tam z ilustracjami)