Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię książki, które odbiegają od znanych mi już schematów, kiedy wprowadzają coś ciekawego, zaskakując mnie tym samym. Oto właśnie taka książka. Niepokojąca i dziwna. Czytając już pierwsze zdanie, wiedziałam, że czeka mnie coś niezwykłego i nie myliłam się. Może nie dodam jej do półki ulubionych, ale napewno jej nie zapomnę. Przede wszystkim za atmosfere, która początkowo, zanim jeszcze nie oswoiłam sie z nią dostatecznie przyprawiała mnie o dreszcz, zwłaszcza że czytałam ją po zmroku. Główny bohater, Kim, ostatni spadkobierca swego rodu, po śmierci matki zostaje odesłany do rezydencji swoich przodków, gdzie ma spędzić nieokreślony bliżej nikomu czas. Rezydencja jest tak ogromnym budynkiem, że swój wolny czas chłopak spędza na zwiedzaniu pokoi, korytarzy, kaganków, za każdym razem odkrywając nowe pomieszczenie bądź nowe przejscie, prowadzące do kolejnej części rezydencji, o której jeszcze dotąd nie wiedział, a także odkrywa fragmenty starej budowli, wokół której rozbudowano rezydencję tak, by stała sie istnym labiryntem. W tym miejscu nie tylko liczba ścian i korytarzy go niepokoi, ale i wiele niewidzialnych oczu, ślędzących jego ruchy, którym obecność zawsze towarzyszy skrzypienie desek czy ledwo dostrzegalny ruch w powietrzu. Kim wyczuwa napięcie domu, które wyraźnie czegoś oczekuje. Służba wymienia znaczące spojrzenia,niepewnie poruszając sie po rezydencji. Wtedy niespodziewanie znika Bella, jedyna przyjaciółka Kim w tym starym, nieprzyjaznym domu, nie pozostawiając po sobie żadnego śladu, a niebawem po tym zdarzeniu przybywa nieznajomy gość, którego egzotyczny wygląd oraz niecodzienne zachowanie wzbudza natychmiastowe zainteresowanie Kim. Od razu przedstawia sie jako daleki krewny. Od tego momentu dochodzi do coraz dziwniejszych wydarzeń, które prowadza do odkrycia istnienia władcy 13 krzeseł, wiszącej nad jego rodem klątwy, oraz istot zamieszkującą rezydencję.