Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński26
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać402
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz2
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Paweł Weżinow
Znany jako: Павел Вежинов, Pavel VezhinovZnany jako: Павел Вежинов, Pavel Vezhinov
8
6,7/10
Urodzony: 09.11.1914Zmarły: 02.12.1983
Paweł Weżinow (ur. jako Nikoła Gugow) - bułgarski pisarz i scenarzysta filmowy.
Urodził się w Sofii.
Jako nastolatek publikował teksty w takich periodykach literackich jak "RLF" czy "Iskustwo i Kritika".
Absolwent Uniwersytetu Sofijskiego (Софийски университет) - filozofia.
Jego pierwszy zbiór opowiadań ukazał się drukiem, gdy miał 24 lata.
W czasie II wojny światowej był korespondentem wojennym.
Tworzył głównie opowiadania i powieści. Był jednym z pierwszych pisarzy bułgarskich wplatających do swych dzieł wątki fantasy.
Autor scenariuszy do 10 filmów fabularnych.
Uhonorowany Orderem Georgi Dymitrowa (Орден Георги Димитров),najwyższym odznaczeniem państwowym Bułgarii.
Wybrane książki: Момчето с цигулката (1963, polskie wydanie: "Zapach gorzkich migdałów", PIW, 1970),Нощем с белите коне (1975, polskie wydanie: "Nocą z białymi końmi", PIW, 1977),Бариерата (1976, polskie wydanie: "Bariera", PIW, 1980).
Urodził się w Sofii.
Jako nastolatek publikował teksty w takich periodykach literackich jak "RLF" czy "Iskustwo i Kritika".
Absolwent Uniwersytetu Sofijskiego (Софийски университет) - filozofia.
Jego pierwszy zbiór opowiadań ukazał się drukiem, gdy miał 24 lata.
W czasie II wojny światowej był korespondentem wojennym.
Tworzył głównie opowiadania i powieści. Był jednym z pierwszych pisarzy bułgarskich wplatających do swych dzieł wątki fantasy.
Autor scenariuszy do 10 filmów fabularnych.
Uhonorowany Orderem Georgi Dymitrowa (Орден Георги Димитров),najwyższym odznaczeniem państwowym Bułgarii.
Wybrane książki: Момчето с цигулката (1963, polskie wydanie: "Zapach gorzkich migdałów", PIW, 1970),Нощем с белите коне (1975, polskie wydanie: "Nocą z białymi końmi", PIW, 1977),Бариерата (1976, polskie wydanie: "Bariera", PIW, 1980).
6,7/10średnia ocena książek autora
67 przeczytało książki autora
74 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Biała jaskółka. Antologia opowiadań bułgarskich XIX i XX wieku
7,0 z 3 ocen
15 czytelników 0 opinii
1982
Spis powszechny dzikich zajęcy i inne opowiadania. Antologia opowiadań bułgarskich
0,0 z ocen
0 czytelników 0 opinii
1975
Najnowsze opinie o książkach autora
Zapach gorzkich migdałów Paweł Weżinow
6,0
Pierwsze spotkanie z literaturą bułgarską osobie Pawła Weżinowa.
Jest to zbiór opowiadań z roku 1965 i 1966. Czyta się je całkiem dobrze, pomimo że to opowiadania, za którymi nie przepadam, bo kilka z nich toczy się w kręgu tych samych osób. Dotyczą bułgarskiej rzeczywistości z lat komuny, akcja toczy się wśród młodzieży i tamtejszych elit. Zahacza o wiele problemów natury społecznej. Pokazuje ówczesną, czasem zakłamaną mentalność, obyczajowe realia Sofii.
Nieraz te relacje są niezdrowe i zatrute jak tytułowy zapach gorzkich migdałów. Szczególnie widać to, gdy dorośli przedkładają swoje partyjne stanowiska i posady nad dobro własnych dzieci i dobre stosunki z młodzieżą. Książka raczej dla osób ceniących literaturę obyczajową poszukujących w niej różnych miejsc akcji i opisu relacji międzyludzkich w wielu czasach, kulturach i państwach.
Zapach gorzkich migdałów Paweł Weżinow
6,0
To moje pierwsze spotkanie z prozą Weżinowa i muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem. Książka to zbiór opowiadań, które autor popełnił w latach 60tych, a więc w dobie głębokiej żiwkowszczyzny. Tematy niby mało oryginalne, to wszystko gdzieś już w literaturze było, a mimo tego świat, a zwłaszcza portrety bohaterów, autor kreśli niezwykle ciekawie. Warto przekonać się jak wyglądała Bułgaria w czasach głębokiego komunizmu, zwłaszcza w kontekście codziennych ludzkich postaw, a w szczególności ówczesnych bułgarskich elit.