Emilian Stanew - pisarz bułgarski. Studiował malarstwo oraz handel i finanse na uniwersytecie w Sofii. Zadebiutował w 1933 roku na łamach czasopisma "Literaturen głas". W 1938 roku wydał zbiór opowiadań Primamliwi blasyci (Kuszące blaski),w którym światu mieszczańskiemu przeciwstawił poetyckie piękno przyrody. W większości swoich opowiadań, z dużym talentem, ukazywał dziki, ale i piękny świat przyrody, w którym toczy się ustawiczna walka o byt, znaczona narodzinami i śmiercią. Taka jest tematyka opowiadań: Posledna borba (Ostatnia walka, 1942,),Wyłczi noszti ( Wilcze noce, 1943),W ticha weczer (W cichy wieczór, 1947),Sled łowa (Po polowaniu, 1954). Pisze też opowiadania o tematyce miejskiej: Dełnici i prazdnici (Dni powszednie i świąteczne, 1945)[1]. Jego teksty zalicza się do realistycznej prozy psychologicznej, bez eksperymentów formalnych