Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Czutak i szary koń" wpadł w moje ręce przypadkiem i od razu nasunął skojarzenie z "Łyskiem z pokładu Idy". Nie odważyłabym się go przeczytać, gdyby nie narodowość autora. Iván Mándy to pisarz pochodzenia węgierskiego, a tam, gdzie strumieniami leje się tokaj, nie można pisać o smutnych rzeczach. Prawda? Mándy opowiada o grupie dzieciaków, których dzieciństwo przypada na lata 60. XX wieku. Wśród nich jest Czutak, chłopiec, który trzyma się trochę na uboczu,  o dużej wrażliwości na krzywdę innych. Pewnego dnia spotykają kobietę, która chce sprzedać konia, a ponieważ ten najlepsze lata ma już za sobą, miejsce docelowe mu przeznaczone jest oczywiste. Czutak nie może pogodzić się z tak okrutnym traktowaniem istoty żywej, targany emocjami wpada na szalony pomysł, którym zaraża inne dzieciaki. Pod osłoną nocy porywają konia i ukrywają w piwnicy. To pierwszy etap przygód tej osobliwej gromadki. Nie chcę tu spjlerować, więc tylko zaznaczę, że jest to absolutnie inna opowieść niż ta o naszym Łysku. Momentami zabawna, momentami skłania do zadumy. Jedno z kłamstw, jakim posłużono się tu, by ratować konia, jest na tyle szalone, że mam go w głowie do dziś, i im dłużej o nim myślę, tym bardziej genialne mi się wydaje. Jest tu też druga strona medalu. Czy wolno kłamać w dobrej wierze? Czy kradzież może być usprawiedliwiona? Czy przywłaszczenie sobie czyjegoś pomysłu nie powinno być w jakiś sposób ukarane? Wiele ciekawych pytań nasuwa się podczas lektury i to mogą być fajne tematy do dyskusji z nastolatkami. Zakończenie, jak przystało na autora, surrealistyczne, którego rozwinięcia należy spodziewać się w kolejnym tomie przygód Czutaka :) IG @angelkubrick