Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie pamiętam, kiedy ostatnio miałam w rękach "ładnie napisaną" polską powieść (chyba powinno być na odwrót? że np. przy Chyłce: "nie pamiętam, kiedy ostatnio miałam w rękach taki szmelc..."??). Duży plus za warstwę językową, powiedziałabym, że to już jest coś, co można by przeczytać jak ma się ochotę na jakąśtam powieść. Przedstawianie uczuciowości, "prezentacja" wielu lat różnych bohaterek - jestem zadowolona. Książka nie dołącza do wąskiego grona powieści, które "powaliły mnie", ale wiochy nie ma, bym powiedziała, da się to nazwać powieścią. W książce jest dużo przemilczeń, częściowo pasujących do realistycznej konwencji, ale jednak historii w trakcie PRL zabrakło. I o ile w przypadku bohaterek "z dawniejszych czasów" nie przeszkadzało mi to, albo też było inaczej prezentowane, ale u tej Małgorzaty już trochę - opis z jej życia, i wszystkich otaczających ją ludzi wydawał się trochę "miałki", "zbyt jednolity" - tak trochę kastowo wyszło. Ale cóż, może właśnie to było stosowne. *Gdybym miała wybierać to bym była Ireną :> (dla mnie opis jej okresu studiów najlepszym fragmentem chyba).