Nie popełniłam zdrady. Rzecz o Halinie Poświatowskiej Małgorzata Szułczyńska 6,7
ocenił(a) na 738 tyg. temu Bardzo ciekawa biografia tragicznie i przedwcześnie zmarłej Poetki, Haliny Poświatowskiej. Wiele się o niej dowiedziałam, z tej książki. Nie miałam pojęcia, że urodziła się w dniu i miesiącu tym samym, co jedna z moich Córeczek (też uparta baaardzo). Że miała na imię Helena, bo klecha się przyczepił, że Halina nieświęta 🙄
Zmieniła imię w dokumentach sama.
Wielki żal, że zmarła po 32 urodzinach, bo mogła jeszcze wielomi wierszami i prozą (pisała) nas zachwycić.
Uwielbiam ją.
Uwielbiam czytać, przeglądać fotografie. Tak piękną miała twarz, sylwetkę, i podobnież ujmowała ludzi tanecznym krokiem, miłym głosem, zaraźliwym śmiechem.
A było w Niej tyle radości, życia, choć miesiące spędziła w łóżku, przykuta przez wadę ❤ (komplikacje po anginie).
Przeżyła 2 operacje na otwartym sercu, ba, nawet ta pierwsza operacja przeszła do podręczników i historii kardiologii.
Niestety wówczas medycyna była w powijakach, w stosunku do dzisiejszych możliwości. Dziś z powodzeniem przeszłaby operacje zastawek, i cieszyła długim życiem. Może Jej Dzieci także posiadałyby talent literacki 😔
Wstrząsające są ostatnie dni Jej życia, opis pogarszającego się nastroju, bo Halina Poświatowska czuła, że umrze, i nie ukrywała tego.
W ostatnich dniach życia nie mogła już mówić - przez rurkę w gardle, nie miała sił pisać, gasła mimo wysiłków wielu lekarzy.
"(...) i nagle płuca pełne drobnych kłujących bólów
i powietrze trzepoczące bezradnie (...)
tak właśnie umiera się na kwiat
o którym
mówię
można nic nie wiedzieć."
Żyjąc, łapiąc ułamki chwil, pracując, studiując, uczyła się własnego umierania.
Z pięknym wyczuciem, delikatnością i subtelnością Autorka opisuje te zdarzenia, cytuje listy, które mogła, zgodnie z pozwoleniem oraz wiersze.
Niejedną łzę uroniłam nad tą pierwszą biografią wielkiej Poetki.
Polecam.