Najnowsze artykuły
- Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać3
- ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
- ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Popularne wyszukiwania
Polecamy
J. H. Parry
Znany jako: John Horace ParryZnany jako: John Horace Parry
1
7,9/10
Pisze książki: historia
Urodzony: 26.04.1914Zmarły: 25.08.1982
Był wybitnym historykiem morskiego, który służył jako Gardiner Professor of Oceanic History and Affairs at Harvard University.
John Parry był synem nauczyciela, Waltera Austina Parry'ego i jego żony Ethel Piddock. Uczył się w Clare College w Cambridge, gdzie ukończył też doktorat z historii w 1938 roku. W dniu 18 marca 1938 roku, ożenił się z Joyce Carter. Para miała trzy córki i syna. Jego karierę naukową przerwała II wojna światowa, podczas której służył jako oficer Royal Navy w 1940-1945, stał się porucznikiem-komendantem. Został storpedowany trzy razy. Za zasługi wojenne, został mianowany na członka Imperium Brytyjskiego w 1942 roku. Po demobilizacji wrócił do Parry Clare College w Cambridge, gdzie został nauczycielem historii 1945-1949. W 1949 roku został mianowany profesorem historii nowożytnej w nowo założonym University College w Indiach Zachodnich, Kingston, Jamajka. W latach 1954-55 był profesorem wizytującym na Uniwersytecie Harvard, a następnie wrócił na krótko do Jamajki przed powołaniem na stanowisko dyrektora University College, Ibadan, w Nigerii w 1956 roku. Parry pozostał na tym stanowisku do 1960 roku, kiedy został wybrany jako dyrektor University College of Swansea. W 1963 roku został rektorem University of Wales, Cardiff, gdzie pozostał aż do roku kiedy został wybrany Gardiner profesor historii Oceanic i Spraw na Uniwersytecie Harvarda. Zmarł na atak serca w swoim domu w środę, 25 sierpnia 1982.
John Parry był synem nauczyciela, Waltera Austina Parry'ego i jego żony Ethel Piddock. Uczył się w Clare College w Cambridge, gdzie ukończył też doktorat z historii w 1938 roku. W dniu 18 marca 1938 roku, ożenił się z Joyce Carter. Para miała trzy córki i syna. Jego karierę naukową przerwała II wojna światowa, podczas której służył jako oficer Royal Navy w 1940-1945, stał się porucznikiem-komendantem. Został storpedowany trzy razy. Za zasługi wojenne, został mianowany na członka Imperium Brytyjskiego w 1942 roku. Po demobilizacji wrócił do Parry Clare College w Cambridge, gdzie został nauczycielem historii 1945-1949. W 1949 roku został mianowany profesorem historii nowożytnej w nowo założonym University College w Indiach Zachodnich, Kingston, Jamajka. W latach 1954-55 był profesorem wizytującym na Uniwersytecie Harvard, a następnie wrócił na krótko do Jamajki przed powołaniem na stanowisko dyrektora University College, Ibadan, w Nigerii w 1956 roku. Parry pozostał na tym stanowisku do 1960 roku, kiedy został wybrany jako dyrektor University College of Swansea. W 1963 roku został rektorem University of Wales, Cardiff, gdzie pozostał aż do roku kiedy został wybrany Gardiner profesor historii Oceanic i Spraw na Uniwersytecie Harvarda. Zmarł na atak serca w swoim domu w środę, 25 sierpnia 1982.
7,9/10średnia ocena książek autora
29 przeczytało książki autora
59 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Morskie imperium Hiszpanii J. H. Parry
7,9
Każdy zainteresowany hiszpańską konkwistą zapewne znajdzie coś ciekawego w tej książce, albowiem to dogłębna analiza oddziaływań pomiędzy Hiszpanią europejską a Nową Hiszpanią zdobytą przez Korteza oraz Peru Pizzara. Niestety nie uświadczymy tu soczystych opisów walk i obrzędów znanych z pamiętnika Bernal'a Diaz del Castillo.
Morskie imperium Hiszpanii J. H. Parry
7,9
Książka z serii zdobywanie świata. Choć bardziej byłoby właściwe jego kolonizowania i eksploatowania. No cóż, być może gdyby nie zrobili tego Europejczycy może dokonałaby tego samego inna cywilizacja. Pisanie historii alternatywnych ma o tyle sensu, że nie ma żadnego bo przecież nie dokonany żadnej empirii by nasze wymyślone historie weryfikować. Ale wracając do samej książki. Była bardzo dobra, choć miała już swoje lata. Ale wydawnictwo PIW przyzwyczaiło mnie, że akurat ich książki starzeją się zdecydowanie wolniej od wydawnictw dyskontowych. Ma w sobie wszystko co solidna książka mieć powinna. Zestaw rzetelnie udokumentowanych faktów poskładanych w świetną narrację. Spójną i przejrzystą, podpartą licznymi statystykami (oczywiście ubogimi jak na połowę lat sześćdziesiątych kiedy była pisana). W zasadzie spina swoją treścią całość i całokształt funkcjonowania zamorskiego imperium kolonialnego od samego końca wieku XV, aż po wiek XIX. Ze zdarzeń jednostkowych Parry potrafi wyprowadzić szersze i długotrwałe procesy i osadzić je nie tylko w okresie kiedy się działy, ale również pokazać ich wpływ na współczesność. Pochwalam jego obiektywność. Parry nie napisał książki pod żadną tezę - ani czarnej opowieści o zniszczeniu pięknych cywilizacji ani o wprowadzenia kaganka kultury europejskiej do amerykańskiego ciemnogrodu. Te i inne uproszczenia może są łatwiejsze w czytaniu ale nie przekazują wiedzy, jedynie powielają kłamstwo. Niektórzy je jednak lubią bo jest łatwiej przyswajalne i zapewnia złudny spokój ducha.