Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak większość dzisiejszej młodzieży, pierwszy raz spotkałam się z twórczością Clive'a Staplesa Lewisa w czwartej klasie podstawówki, kiedy to "Lew, czarownica i stara szafa" była lektórą. Jako że zgapiłam się i nie wypożyczyłam jej z biblioteki, musiałam kupić własny egzemplarz, a tak wyszło, że wybrałam siedmiopak z wszystkimi częściami Narnii. Po skończeniu pierwszej części, wzięłam się za całą resztę, co zabrało mi zaledwie 2 tygodnie. Absolutnie zakochałam się!!! Później do konkursu z wiedzy o Narnii w szóstej klasie (który jako wielka miłośniczka wygrałam :)) Przeczytałam wszystko jeszcze raz, przy czym "Siostrzeniec czarodzieja" był przeze mnie przeczytany jakieś 5 razy :) Do tego czytałam biografię napisaną przez Michaela White'a "C. S. Lewis. Chłopiec, który spisał dzieje Narnii" a na mojej półce wciąż czeka "Świat według Narnii. Chrześcijańskie znaczenie niezwykłych opowieści C. S. Lewisa" Cudeńko zwane "Pakameria" (chociaż o wiele bardziej wolę angielski tytuł "Boxen"),trafiło w moje zachłanne ręce, gdy z przyjaciółkami spędziłyśmy ponad godzinę w księgarni. Rozglądam się, patrzę, patrzę i... "Aaaa! Patrz, patrz! Boxen!". Mój stan książkowego zachwytu zwiększył się, gdy zobaczyłam, że zamiast okładkowej ceny 39,90 kosztuje zaledwie 15 zł!!! Od razu kupiłam, a potem łaziłam po mieście z wielkim bananem na twarzy :) Ale dobrze, może napiszę nieco o książce :) Kilkadziesiąt lat przed wydaniem Narnii, Jack razem ze starszym bratem Warniem tworzyli na poddaszu swojego domu opowieści z Krainy Zwierząt. Były to krótkie opowiastki, dramaty, opowiadania i dłuższe powieści. Warto zaznaczyć, że Clive Staples miał wtedy zaledwie 8 lat (!) O ile dobrze się orientuję, w języku polskim ukazało się tylko jedno wydanie, które jest prześlicznie zrobione! Ilustrowane oryginalnymi rysunkami młodych autorów. Tekst podzielony jest na 2 kolumny, prócz dramatów, które wydrukowane są czcionką maszyny do pisania. Domyślam się, że większość z Was (albo nawet nikt) nie czytała tej książki, więc pokrótce opiszę poszczególne jej części. Na początku jest przezabawny dramat o tym, jak król Królik zgubiła swój królewski pierścień i o jego poszukiwaniach. Oj! Zapomniałam wspomnieć o najważniejszym fakcie dotyczącym Krainy Zwierząt. Mieszkają w niej zarówno ludzie, jak i zwierzęta w ubraniach chodzące na dwóch nogach. Wszyscy doskonale się rozumieją i żyją w pokoju. W skład Zjednoczonego Królestwa Pakmerii wchodzą Indie oraz właśnie Pakameria. Jego królami są w/w król Beniamin (królik) oraz radża Indii - Hawki. Dalej mamy 2 krótkie historyjki oraz streszczenie historii dziejów nowszych i dawniejszych. Te dawniejsze dotyczą Epoki Kamienia, która w tamtym regionie trwała aż do początków naszej ery. W tej części mowa również o konflikcie z Szachmatami. Lud szachmacki podobny jest do Romów. Nie mają własnego państwa, więc zamieszkają inne, szczególnie Pakamerię. Dalej jest także pis geografii razem z charakterystyką miast, które są stolicami poszczególnych prowincji. Kolejna część to 3 powieści dotyczące życia codziennego Pakameryjczyków. Opiera się ono głównie na polityce. Znajomi rozmawiają o wyborach, na przyjęciach większość gości to posłowie lub bardziej zaszczytni politycy, a nawet opisywane są tu posiedzenia rządu. Trzecia z tych powieści opisuje wyprawę na wojnę okrętu Ich Królewskich Mości, a w szczególności przygody jednego z członków załogi. Skoro młody autor ma talent do pisania krótkich dramatów, to musiał napisać ich więcej. I jest drugi! Akcja zaczyna się na pewnym przyjęciu. Jednym z gości jest Mały Mistrz - Lord Big (tytuł Małego Mistrza przysługuje najważniejszemu z najważniejszych polityków). W trakcie imprezy Big w jednym z pomieszczeń widzi kompromitujące go zdjęcie. Jego właścicielka zaczyna szantażować szlachetnego żabę mówiąc, że inaczej sprzeda zdjęcie do gazety. Kolejna powieść zaczyna się bardzo obiecująco. Jednak gdy zaczyna się rozdział szósty znajdujemy tam informację "Niestety, w tym miejscu opowieść się urywa. Nic nie wskazuje na to, żeby kiedykolwiek ją dokończono". W dalszej części książki znajdujemy jeszcze kilka wstawek od wydawcy dotyczących np. zaginionej strony. Wyżej wspomniany Lord Jan Big był osobą bardzo znaną, więc nic dziwnego, że napisano jego biografię. Opisuje wydarzenia od narodzin do późnej starości, jednak nigdzie nie ma mowy o jego śmierci. Żaba jest moim ulubionym bohaterem. Może to dla tego, że we wczesnym dzieciństwie bardzo lubiłam te płazy :) Na końcu mamy tekst o nazwie "Encyclopedia Pacameriana". Zawiera on spis i opis wszystkich ksiąg Pakamerii. Część z nich niestety zaginęła lub uległa zniszczeniu, ponieważ nigdzie nie ma po nich śladu, prócz słów autora. Znaleźć tu też można tabelę chronologiczną dotyczącą oczywiście Pakamerii. Gdy część autorstwa Lewis się kończy, zaczyna się historia powstania Pakamerii, którą napisał Walter Hooper. Przez jakiś czas był on sekretarzem autora. Wszystko, co opisane jest w tej części już znałam z biografii, jednak dla laików może być interesująca. W trakcie, a także po przeczytaniu książka tak mnie zachwyciła, jak wtedy, kiedy ją widziałam i wąchałam pierwszy raz! Po prostu czułam się jakoś tak... magicznie! Może nie aż tak jak w Narnii, bo tam magia jest wszędzie, ale podobnie. Czuję wielki podziw dla Lewisa, że w wieku zaledwie 8 lat napisał coś takiego, włącznie ze wszelkimi szczegółami politycznymi! Do tego nie czuje się, że to napisało dziecko. Jedyna rzecz, która sprawia, że nie jest to lektura typowo dla dorosłych, to gadające zwierzęta w ubraniach :) Czytając często można się nieźle uśmiać. Mam nadzieję, że uda mi się znaleźć książki autora dla dorosłych (np. Trylogię Międzyplanetarną),gdyż jego ogromny talent objawiał się już w dzieciństwie i rozwijał, co widać chociażby po Narnii. Wszystkich ogromnie zachęcam, bo to cudowna lektura!