Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wydawnictwa wszelakie z postaciami z uniwersum Disneya w latach 90. stały się tak stałym elementem naszych dziecinnych krajobrazów, że nie ufam ludziom z mojej generacji, którzy nawet jednej takiej książki nie mieli. U mnie po wyciągnięciu z różnych zakamarków i policzeniu mogłaby wyjść całkiem spora liczba… A ten konkretny tomik w dodatku był poświęcony akurat tym bohaterom, których lubiłam chyba najbardziej i z których nie wyrosłam, w przeciwieństwie do różnych Małych Syrenek, Bernardów i Bianek czy Królów Lwów, gdzie dystans iluś lat obnażył niestety lub stety wszystkie niedoskonałości. Więc skoro miałam i książkę kucharską z Kubusiem Puchatkiem (tak, naprawdę było coś takiego wydane),i małą książeczkę o Kubusiu i nawałnicy, i małe gumowe figureczki bohaterów, to i świąteczną historyjkę w formie pisanej powinnam była posiadać. Jest baaardzo w kubusiowym stylu – bo dialogi, a i tylko miś o bardzo małym rozumku mógł wpakować się w taką sytuację, jak ta opisana w „Świętach…”. Włącznie z takim a nie innym wykorzystaniem skarpet. [Fragment większego tekstu oryginalnie opublikowanego tutaj: http://ostatniazzielonych.pl/2013/12/24/swiateczne-ksiazeczki/]