Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Najlepsza autobiografia jaką czytałam. I nie, nie oceniam tu czyjegoś życia. Moją opinie wystawiam na podstawie formy wydania wywiadu. Książka jest pełna zdjęć, co chwile jakieś są. Piękne rozpoczęcia rodziałów. fragment piosenki i krótki opis to naprawdę fajna rzecz. I oczywiście nie można pominoś samego tego jak wywiad przeprowadzał Prokop. Wiedział o co kiedy zapytać, fajnie prowadzi rozmowę. Zawcze uwielbialam i kochałam utowy Borysewicza. Czy to jako Lady Pank, czy też solowe. Podziwiałam jego muzykę , kocham "O dwóch takich co ukradli księżyc" właśnie za ich piosenki. Jego muzyka towarzyszy mi od zawsze. Nie pamiętam momentu kiedy zaczęłam słuchać Lady Pank, oni po prostu od zawsze ze mną byli. Jestem w satnie zaśpiewać od początku do końca każdą ich piosenkę. Podziwiam teksty ich piosenek. Zawsze w punkt. Dlatego nie dziwię się, że to najbardziej znany polski zespół. Ponad czasowy, utowy stare i nowe, wszystkie fantastyczne. Dlatego cieszę się, że przeczytalam autobiografie Borysewicza. Poznanie jego bliżej utwierdziło mnie w przeczonaniu, że to wybitny człowiek, Powinien być szerzej znany na całym świecie. To jaki szacunek teraz mam dla Borysewicza jest nieporównywalny z tym jaki mam dla jakiejkolwiek innej gwuazdy. Ja przy czytaniu tego myślałam, że się poryczę w kilku miejscach. Dlaczego? Sama nie wiem. W trakcie czytania leciały mi w tle płyty Lady Pank, co chyba obudziło moje całe uczucia wobec tej muzyki. Czułam się jakbym była w bezpiecznym miejscu, moja komfortowa książka. Teraz po przeczytaniu marzę o koncercie.