Paulina Walczak-Matla

Zacznę od tego, że książka w ogóle nie powinna mieć w tytule słowa Turcja. Bo to zmyłka. Bardziej adekwatną nazwą byłaby Przygoda w kamperze, albo lepiej, Przygody kampera. Bo cały czas tylko kamper i kamper. Najpierw jego kupno, potem wizyty u mechanika, potem…. Właściwie potem też nieustanne naprawy w warsztatach samochodowych, czasami wady/zalety parkingu na którym się zatrzymali, opisy tego, co zjedli, czy dróg po których jechali. Zdarzały się też rozmowy z innymi vanlifersami (pisownia za autorami) czy nawet tubylcami. Poza tym tylko kamper, kamper, kamper. Jeśli ktoś chciałby dowiedzieć się czegoś o Turcji, to srogo się zawiedzie. Bo Turcji w tej książce tyle co kot (z Van) napłakał. Ja też dałam się nabrać i na tytuł i na nazwisko autorów. Wcześniej bowiem przeczytałam Japonię. Subiektywny przewodnik nieokrzesanego gaijina i mimo, iż na każdej stronie czuć było, że Matlowie garściami czerpią z książek Marcina Bruczkowskiego, to czytało się ją nawet przyjemnie. Niestety, tu autorzy mieli własny pomysł na jej napisanie (m.in. przemieszanie historii przed traumatyczną przygodą z kamperem w roli głównej i po, a nawet na odwrót czyli po było przed :)). Dopiero gdzieś na końcu zorientowali się, że książka wszak miała być o Turcji. Niestety, było to już wtedy, gdy rodzina Matlów zdecydowała się na powrót do Polski. Dlatego też poczytamy o Kapadocji, o Adanie i o Stambule, ale nie o Turcji wschodniej, w której spędzili najwięcej czasu. Szkoda. Nie wiem nawet do jakiej kategorii zakwalifikować tę pozycję. Nie jest to przewodnik, nie jest to poradnik (o byciu kamperowcem),ot, taka zapchajdziura w poczekalni u specjalisty czy na plaży. Mam nadzieję, że kolejna książka Pauliny Walczak - Matli i Macieja Matli będzie lepsza. Aktualnie zwiedzają Sardynię kamperem :). W każdym razie proszę o więcej treści w treści :).