Mario Farina

Niemiecki egzystencjalizm i szkoła frankfurcka zdecydowanie nie są tymi podmiotami filozoficznymi, którymi lubię się zajmować. Marcuse nie jest tu wyjątkiem. Jak też w przypadku innych opracowań przedstawicieli tychże nurtów z tej serii – nie jest wyjątkiem także, że tom jest niemiłosiernie ciężki. Pełno w nim zagadkowych terminów i niuansów, których nijak nie przyswoi sobie dobrze laik. Mało konkretów, dużo spekulacji i całe mnóstwo nudy. Nie wiem, jak mam podejść do tych zagadnień i czy jest to naprawdę wina autorów tych książek – być może Tatarkiewicz będzie dla mnie łaskawszy i przy nim zrozumiem istotę tej problematyki. Tutaj – pomimo starań – nie widzę jej.